Πεθύμησα μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα

κάτω από ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Μα είχα ξεχάσει πως Αύγουστο πέθανα

Αύγουστο γεννήθηκα.

Στο ενδιάμεσο σαπίσαν τα φεγγάρια.

Πεθύμησα ένα τραγούδι στην παραλία τη νύχτα.

Γύρω γύρω φωτιά και στη μέση άνθρωποι

να βρέχω τα πόδια μου στου κύματος το φίλημα

κι ύστερα να κολυμπώ γυμνός μέσα στ’ αστέρια.

Έσβησαν τ’ αστέρια.

Πεθύμησα ένα κομμάτι άσπρο τυρί

κάτω από μια ελιά μεσημεριάτικη.

Τα τζιτζίκια να φορτώνουν τα κλαριά

να τρίζουνε τον κόσμο.

Εγώ να σπάω με τα μπροστινά μου δόντια

το σουσάμι του ψωμιού

να περιμένω τον ήλιο να με χαιρετήσει.

Βαρέθηκα να σκουπίζω το μέτωπό μου

από τα σάλια του.

Πεθύμησα ένα ποτήρι κρύα μπίρα

σ’ ένα τραπέζι στρωμένο μουσαμά

κάτω από το κλήμα της ταβέρνας του χωριού.

Μα πέθαναν οι άνθρωποι

γκρεμίστηκαν τα σπίτια.

Ένα βουνό απέμεινε

που ψυχορραγεί κι αυτό

για ένα ποτήρι κρύα μπίρα.

Πεθύμησα έναν ύπνο ατάραχο

με ένα στάχυ ανάμεσα στα χείλια

τα χέρια πίσω απ’ το σβέρκο.

Με πρόλαβε ο Κόσμος.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΠοτέ και Πάντα, Σιγούρος Μαρίνος
Επόμενο άρθροΤη νύχτα η πορτοκαλιά σου κόμη εφώτιζε, Ιβάν Γκολ
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.