Όσο και να λιώνεις,
το φυτίλι σου δεν σβήνει.
Είσαι άναμμα της φύσης,
που η θλίψη δε συνθλίβει.
Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel.
Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο αντίγραφο.
Κι αν σε γλύψανε χέρια διψασμένα,
φοβάμαι είσαι ψέμα.
Ένα σεντόνι μονό, στρωμένο κατά πλάτος,
που τυλίχτηκες μονάχο.
Σβήσε μου λίγο το φως να κοιμηθώ
και τύλιξε με να μην τρέμω.
Κι ας χαθείς.
*Ευχαριστώ τον Κωνσταντίνο Μαστορογιάννη που έκανε ακόμα πιο όμορφο τον Απόλλωνα του Kassel, αντίγραφο πιθανώς του Απόλλωνα Παρνόπιου του Φειδία (460-450 π.Χ.), στο υπέροχο κολλάζ του.
*Γράφει η Ζωή Αμοιρίδου.
Γεννήθηκε το 1999 στην Κέρκυρα, όπου και μεγάλωσε, ενώ από το 2017 μένει στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Θέλει να γίνει ιστορικός τέχνης γιατί η τέχνη τη συγκινεί όσο τίποτα. Συμμετέχει εθελοντικά στο φεστιβάλ κινηματογράφου, στην ArtThessaloniki και στο OpenHouse. Τριγυρνά σε μουσεία και γκαλερί. Αγαπά τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο ,τη λογοτεχνία και όποτε της έρθει γράφει και κανένα ποίημα. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι βόλτες με φίλους, οι καφέδες σε τζαζ ρυθμούς και τα κρασιά με υπόκρουση Μάλαμα. Θέλει να συζητά, να γνωρίζει ανθρώπους που θαυμάζει, να κερδίζει γνώσεις. Κλαίει, όσο γελά. Πάρα πολύ.
Η στήλη της VitArt, είναι η προσπάθεια της να μιλήσει περί Τέχνης, για τα περί της Ζωής. Κάποτε σε πεζό λόγο, κάποτε σε ποιητικό.
