Μέσα σε μια μέρα θα ιδωθούμε
Όμως σε μια μέρα μεγαλώνουν πράγματα,
πουλιούνται σταφύλια στο δρόμο,
αλλάζει το φλούδι της ντομάτας,
το κορίτσι που σ’ άρεσε
δεν ξαναγύρισε πια στο γραφείο.
Αλλάξανε ξαφνικά τον ταχυδρόμο,
οι επιστολές πια δεν είναι ίδιες.
Μερικά χρυσά φύλλα και άλλαξε
το δέντρο: έγινε τώρα παραλής.
Ποιος να μας το ’λεγε πως η γη
με τη γέρικη φλούδα της αλλάζει τόσο;
Έχει περισσότερα ηφαίστεια από χτες,
ο ουρανός έχει καινούργια σύννεφα,
τα ποτάμια κυλάν με άλλον τρόπο.
Κι έξω απ’ αυτό και τι δε χτίζουν!
Εγώ έχω εγκαινιάσει εκατοντάδες
λεωφόρους, κτήρια,
γεφύρια απάτητα και κομψά
σαν πλοία ή σαν βιολιά.
Γι’ αυτό όταν σε χαιρετώ
και φιλώ το λουλουδένιο στόμα σου,
τα φιλιά μας είναι άλλα φιλιά
και τα χείλη μας άλλα χείλη.
Χαίρε, αγάπη μου, χαίρε για όλα
όσα μαραίνονται κι όσα ανθίζουν.
Χαίρε για χτες και για σήμερα,
γι’ αύριο και για προχτές.
Χαίρε για το ψωμί και για την πέτρα.
Χαίρε για τη φωτιά και τη βροχή.
Γι αυτό που αλλάζει, γεννιέται, μεγαλώνει,
αναλώνεται και ξαναγίνεται φιλί.
Χαίρε για ό, τι έχουμε από αέρα
και για ό, τι έχουμε από γη.
Όταν μαραίνεται η ζωή μας,
δε μένει άλλο από τις ρίζες
κι ο άνεμος είναι κρύος σαν το μίσος.
Τότε αλλάζουμε δέρμα,
νύχια, αίμα, μάτια,
και συ με φιλάς, και γω βγαίνω
και πουλάω φως στους δρόμους.
Χαίρε για τη νύχτα και τη μέρα
και για τις τέσσερις εποχές της ψυχής.
*Από τη συλλογή «Εστραβαγάριο», εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ – FAQ, 2010
[Μετάφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου]
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
