Σε θάβω και κλαίω κουρασμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω
μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
μπορώ να πετάω με δυο διαλυμένα φτερά
να σ΄ αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια
Μπορώ να σε βλέπω
Μπορώ να σ΄ ακούω
Μπορώ να σ΄ αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα
στήνουν χορό μες το θεόρατο κελί μου
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Σε θάβω και κλαίω ξοδεμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι μπορώ να ξεχνάω
μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
να σ΄ αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια
Μπορώ να σε βλέπω
Μπορώ να σ΄ ακούω
Μπορώ να σ΄ αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα
στήνουν χορό μες το θεόρατο κελί μου
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ …
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
