Ετικέτα: Φωνές

οι άνθρωποι γνωρίζουν δυο πενιές/ εκείνη του λυγμού κι εκείνη του παραπόνου/ πεπεισμένοι πως το παράπονο είναι προνόμιο/ το προτιμούν/ ο λυγμός είναι επίπονος/...

Θαλασσάκια ρευστά, υδαρή κι ανεξερεύνητα καλούν παιδιά στις ακτές να μυρίσουν τι πάει να πει αλάτι κι αγάπη. Βήματα μικρά, βαθιά βυθίζονται σε κόκκους...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ   Ο κύκλος που δεν κλείνει   Ο κύκλος δεν έκλεισε. Τόσα χρόνια δεν λέει να κλείσει. Έγινε απλώς φαύλος κύκλος, φαυλότατος. Που ανακυκλώνεται, διαρκώς·...

Κει που πατείς η γης απλώνει κι είναι αρκετό το χώμα μου γιατί σε επιθυμώ Αγάπη μου, είναι η ζωή μου ολάκερη Δευτέρα Ο ίσκιος κι η φοβέρα...

Τις μέρες που αδειάζουμε, γεμίζουνε συνήθειες άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε αποπνικτικές. Σε ένα καθεστώς τακτικής ρουτίνας ψάχνουμε μηχανισμούς που να μας δίνουν πνοή. Επαναλαμβανόμενη μεν,...

«Κι έρχεται η στιγμή που δικαιώνεσαι. Η λύτρωση. Η ανταμοιβή του μόχθου. Απελευθερώνεσαι από το μεγάλο «θέλω» που κόχλαζε μέσα σου και τώρα ξεχυλίζει ρέοντας προς...

Περπάταγαν μόνοι μέσα στο πλήθος. Ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς τη γνώση της γνωριμίας τους. Όλα επάνω τους ήταν κοινά. Ακόμη κι όταν...

Βλέπεις εκείνο το ουράνιο τόξο είναι τα χέρια σου που αγκαλιάζουν τη καρδιά μου και τα τρένα επαγρυπνούν στους σταθμούς δεν διανυκτερεύουν περιμένουν μια λέξη σου ένα δάκρυ μου κυλάει...

Η κακοποίηση. Εκείνη. Εκείνος. Εσύ κι αυτός κι εγώ. Εγώ προτείνω δηλαδή προτείνω να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν και να αγκαλιάζουν. να...

Πόσες δεν ξέρουν σήμερα, πώς είναι να τρέμεις από αηδία, πώς γίνεται να σιχαθείς αποτυπώματα δακτύλων;   Πόσες δε στοιχειώνουν σήμερα, αγγίγματα επαναλαμβανόμενων εκπνοών στο δέρμα τους, αρώματα βαριά αναμειγμένα...