Ετικέτα: Φωνές

Θα 'θελα να 'μουν κυριακάτικη μπουγάδα που ακολουθεί τον πρώτο καφέ της μέρας. Σε σκοινιά κρεμασμένη και με μανταλάκια στηριγμένη να μιλώ του θροΐσματος τα...

Σε μια ξένη πόλη ούτε δική μου ούτε δική σου, εκεί σε πρωτοείδα Μπορεί και να με ήξερες από παλιά και απλά να με ξαναβρήκες Και έβρεχε χωρίς...

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει βιβλία, αδυνατούσα να με φανταστώ στο ρόλο της πρωταγωνίστριας. Τα τελευταία δε χρόνια, που η όποια...

Στον Φ. Γ. Λόρκα Δεν σε αγγίζει ούτε η καλοκαιρινή δροσιά ούτε το κύμα στο ακροθαλάσσι ούτε τα ρόδινα μάγουλα ούτε και το λινό μαξιλάρι μιας Κυριακής Για σένα δεν...

Τις φωνές Τις έγραψα για μιαν πεποίθηση Καθώς θυμάμαι τα ανεπαίσθητα Δειλινά υπό το αδόκιμο των στιγμών Κύμα ή βράχος σε μια γη Κάποτε δική μου Όχι πια Τα γραπτά μου...

Όσο και να λιώνεις, το φυτίλι σου δεν σβήνει. Είσαι άναμμα της φύσης, που η θλίψη δε συνθλίβει. Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel. Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...

Τα αμάραντα είναι από αυτά τα λουλούδια που τα είχα στιγματίσει ανεπανόρθωτα. Ήταν για μένα τα λουλούδια του νεκροταφείου και πιο συγκεκριμένα του Άη...

Ήταν ο ήχος της φωνής που πρώτα αναγνώρισα. Το γρέζι εκείνο που έβγαινε απ’ τα έγκατα και ανοιχτό και ολόκληρο απλωνόταν, σπάζοντας κάθε τοίχο...

Νυσταγμένα μάτια που πικρά χαμογελούν κοιτούν την άδεια πόλη. Φλεγόμενοι βόστρυχοι ξεπρόβαλλαν από το κράνος του. Μοιάζανε της πόλης λυχνίες που λαμπύριζαν μονάχα για δυο μάτια...

Τα πιάτα που έχουν αφεθεί στο νεροχύτη άπλυτα με αγχώνουν. Νιώθω πως με κοιτούν ακόμα κι αν έχω φύγει γρήγορα για το σαλόνι σε...