Ετικέτα: Φωνές

Η μοναξιά είναι η μόνη πατρίδα μας είπε ο Νίτσε , όμως τούτο το καλοκαίρι προστίθεται στην «πατρίδα» και η μοναξιά του τοπίου, για...

Ήταν 27 του Ιούλη του 2019 και ήταν η πιο ωραία μέρα του χρόνου. Παρά την κούραση της εβδομάδας και τους ξέφρενους χορούς της...

Διάφανη, διαυγής, παρατημένη στου κόσμου τη ραστώνη. Αναμένει το αυγουστιάτικο φεγγάρι να κάνει κύκλο στο σκοτάδι. Ήταν χαμένη στα ρηχά και περπατούσε σε μονοπάτια τυφλά. Διάλεγε μηχανικά...

Ήσουν αστέρι κόκκινο που φώτιζε χρώματα τροπικά. Γήινη, καρφωμένη στο έδαφος. Μα και αέρας μεξικάνικος που δαμάζει καμβάδες. Ήσουν αυτοαναφορική. Τα υπαρξιακά σου ζητήματα μοιράστηκες με εμάς. Γίναμε ταξιδιώτες...

Είναι επάργυρα τα λεπτά που κυλούν- κι ένα αστέρι χαμογέλασε μπρος απ' το τέλος περιμένοντας την επόμενη αντανάκλαση/ επαφύοντας το άστεγο χνώτο που ποτέ δεν βιώθηκε/   Υπήρξαμε πάντοτε αδιαπραγμάτευτα...

Να χάνεις. Πρόσωπα και στιγμές. Αυτόν, αυτή που κάθονταν στην καρέκλα με το κόκκινο κάλυμμα. Με το γέλιο που σε ανακούφιζε. Με όλα όσα...

Ζούμε τη ζωή μας στο περίμενε. Δε βρίσκουμε ποτέ την κατάλληλη στιγμή ν’ αναπνεύσουμε. Μας αρέσει να βρισκόμαστε εν αναμονή- κυρίως να μας θέτουν οι άλλοι. Να...

Εμένα ο πατέρας μου ειν' άνεμος πάνω του κουβαλά τις ψάλες γυρεύει μόνον το χαρτί και το στυλό Εμένα ο πατέρας μου έχει στα χέρια του τη...

Ο αγρότης πατέρας μου |Έιμους Χήνι Ο πατέρας μου δούλευε με άλογο τ' αλέτρι οι ώμοι του φούσκωναν σαν ανοιχτά πανιά ανάμεσα στις λάμες και τ' αργασμένο...

Τα μπαλκονάκια της Θεσσαλονίκης έχουν την τιμητική τους αυτή την περίοδο. Τον τελευταίο καιρό οι ένοικοι μικρών διαμερισμάτων της πόλης έχουν βαλθεί να δώσουν...