Αρχική Ετικέτες Φωνές

Ετικέτα: Φωνές

Ώρα για το κουκούλι, Γιώργος Ιωάννου

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι, που ενώ τσουρουφλίζονται μονάχα για στοργή, βρίσκονται διαρκώς μπλεγμένοι μέσα σε ατέλειωτες και φτηνές ερωτικές ιστορίες. Φυσικά όλος αυτός ο ζήλος τους...

ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ

στο παρκάκι στις έξι δυο φίλοι μου θα σύρουν το χορό, για μένα και για σένα. ξέρεις εκεί αγάπησα εκείνο το κορίτσι που γελούσε...

Σιωπή

τις λέξεις στο αλφάβητο τις έγραψαν σιωπή τα παιδιά πρέπει να μιλήσουν για τα πουλιά στα δέντρα και για τα σύγνεφα σε σχήμα τραπεζιού γιατί και την ποίηση τόσο την...

Να αιωρούμαστε σαν τα λευκά πουλιά

Χείμαρρος. Έρχεται. Το νιώθω στο πετσί μου. Θέλω να το ζήσω μέχρι το μεδούλι. Εκεί που τρυπάει κόκκαλο. Μία στάλα αίμα πάνω στον πάγο. Ζω. Μία στιγμή. Παρόλα αυτά ζω. Καυτό κόκκινο χρώμα. Θα...

άτιτλο

εσείς που κλείσατε στα χέρια σας τον έρωτα μαβί και που μιλήσατε με φθόγγους σιωπής τη νύχτα την έναστρη εσείς που ζήσατε τον ύπνο μακάρια κοινό και που τη...

Απ-Ουσία

Η ιστορία είναι οικεία σε όλους. Εκείνο που μας ενοχλεί είναι οι λάθος παρουσίες και όχι οι σωστές απουσίες… Η απουσία ενός προσώπου είναι συχνά μία...

Θέλγ-εισί

Η επιθυμία έχει σώμα, φωνή και όνομα. Μάτια κόκκινα απ’ την αϋπνία και χείλη δαγκωμένα απ’ τη φωτιά. Τις νύχτες κάνει τα σεντόνια να...

Ένα ‘’Ταξίδι’’ του Νίκου Κιχέμ

 Κείμενα Ανησυχίας   Γράφει η Μαρία Πανούτσου   Τα κείμενα ανησυχίας είναι…..:  https://ologramma.art/pea-pteroenta/   L’enfer, c’est les autres Jean-Paul Sartre Ένα ‘’Ταξίδι’’ του Νίκου Κιχέμ   https://www.youtube.com/watch?v=9jWuw2ZBGMc                         «Λίγη χαρά ή μικρές ανάσες πριν την...

Pagotό, Αλέξανδρος Αδαμόπουλος

Στην Κίμωλο είπανε; στη Φολέγανδρο· δεν θυμάμαι, θα σε γελάσω. Ήτανε πάντως καμιά εικοσαριά χρόνια πριν· τότε που σταματήσαν οι πολλές δραχμές· κι ένα...

Kαθρέπτες

Βλέπω το θολό σου πρόσωπο Στους καθρέπτες της νυκτός Είμαι πληγωμένος Σαν ένα πουλί Που περιποιείται Τα σπασμένα  φτερά του Μόνο στο σκοτάδι Χωρίς να βλέπει Χωρίς να μπορεί να πετάξει Χωρίς σε...

Top

Σε μια γυναίκα, Τάσος Λειβαδίτης

Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις, περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας. «Πως γίνεται» ρώταγες. Μα ήταν τόσο απλό, αφού μ’αγαπούσες.