Ετικέτα: Φωνές
Στο θέατρο
Γυμνά κι ασάλευτα μάτια
στραγγίζουν όλο το κόκκινο
και γεύονται την άγνωστη ηδονή της αυλαίας.
Άνθρωποι ολόγυρα αναπνέουν. Συντονισμένα.
Με τα μπαλωμένα ρούχα τους και τις μπαλωμένες σιωπές...
Υποσημειώσεις
Και έρχεται η ώρα που
δεν έχεις πια να λογαριάσεις φίλους από άλλες εποχές
από ημερολόγια νιότης
και από συμβάντα καθοριστικά
μιας ζωής πάντα σε
υπερανάλυση αιτιάσεων
πήραν κι αυτοί...
Τα δάκρυα μιας πεταλούδας
Μια πεταλούδα στο δέντρο απέναντι χτυπάει το κουκούλι της να βγει, να μεταμορφωθεί.
Η Κατίνα επεξεργαζόταν το κουτί με τους μεταξοσκώληκες, παρακαταθήκη της γιαγιάς της,...
Âme libre
Σκέψου να ταξιδεύαμε μ’ ένα καράβι
και να ‘χαμε συνταξιδιώτη την ψυχή μας.
Να κρεμότανε λέει από την κουπαστή, άλκιμη κι αγέλαστη
κι όλο ν’ ατένιζε τους...
Από εσένα έμαθα
Από εσένα έμαθα
πως πονάνε οι αγκαλιές που αρνούμαστε από
φόβο κι όχι εκείνες που απλόχερα χαρίζουμε.
το γυναικείο σώμα, Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου
αναρωτιέμαι η λέξη ανθρωποκτονία δεν αναφέρεται στον άνθρωπο; γιατί θίγεται το γυναικείο σώμα με τη λέξη ανθρωποκτονία; γιατί γυναικοκτονία; γιατί αν με σκοτώσουν δεν...
ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ
Η γυναίκα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας
ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΠΙΔΗ ( Οὐκ ἦλθον ἐς γῆν Τρῳάδ’, ἀλλ’ εἴδωλον ἦν )
Πίσω απ’ τη...
Top
Ζωή αδειανή
Ζωή αδειανή χωρίς τα φτερά,
στον βούρκο κολυμπάει.
Πλαγιάζει στο άδειο.
Η γοητεία στο τίποτα.
Χάθηκε η φωνή, βγήκε όλη μιαν ημέρα
και ύστερα χάθηκε.
Σπαραγμένο, χαραγμένο το όνειρο.
Βγήκε, ολομόναχη,...
