Ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος

I Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν...

Στη γωνιά της αυλής, μέσα στα σαπουνόνερα κάτι τριαντάφυλλα καμπούριασαν απ’ το βάρος της ευωδιάς τους. Κανένας δε μύρισε αυτά τα τριαντάφυλλα. Καμιά μοναξιά δεν είναι μικρή. *Από...

«Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας. Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης. Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι...

...Ω, ναι, κι απόψε, όπως πάντα, πολύ θα το 'θελα να σε οδηγήσω εγώ στο λουτρό, να σε πλύνω με τα ίδια τα χέρια...

Πριν από εσένα ήσουν εσύ; Έξω στο δρόμο δεν περνάει κανένας. Το φως του δωματίου πέφτει κάθετα τονίζοντας τα ζυγωματικά, σβήνοντας το σαγόνι μέσα στην ίδιαν απορία: «υπήρξαμε;»....

  Νικημένος απ’ το γαλάζιο με το κεφάλι ακουμπισμένο στα γόνατα της σιωπής πεθαμένος από ζωή πεθαμένος από νιότη βουλιαγμένος κάτου απ’ τη φωτιά του με το φύκι σαλεύοντας στη...

Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου. Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να μη θέλω,...

Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι. Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε, είναι η μεγάλη...

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν. Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν σκάλες για...

Η αποστολή μου τέλειωσε κι ακόμη αργοπορώ. Αμφίρροπος ακόμη στέκω στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου. Ζητάς ν’ ακολουθήσεις τη σκιά μου που χάνεται μέσα στο φως σαν...