Ετικέτα: Κική Δημουλά

6 Ιουνίου 1931 - 22 Φεβρουαρίου 2020   Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον άλλον δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι. Είναι ένα...

Παράξενο πολύ, γιατί όσο ένα ανοιξιάτικο σύννεφο έμεινε, όσο χρειάζεται για να ειπωθεί ένα αντίο. Υπέροχο μνημείο. Διάχυτος σαν μυρουδιά, απροσδιόριστος σαν το άπειρο, βλέμμα σάμπως σ’ ατέλειωτη νύχτα. Μπροστά μας...

Επεκτείνομαι και βιώνω παράνομα σε περιοχές που σαν υπαρκτές δεν παραδέχονται οι άλλοι.   Εκεί σταματώ και εκθέτω τον καταδιωγμένο κόσμο μου, εκεί τον αναπαράγω   με πικρά κι απειθάρχητα μέσα, εκεί τον αναθέτω σ’...

Ἀπερήμωση. Κανεὶς δὲν εἶν᾿ ἐδῶ, οὔτε δῶ, οὔτε κεῖ κάτω; Κανείς; κι αὐτὲς οἱ πολυώροφες ἀνθρώπινες σχέσεις ποιὸς θὰ τὶς κατοικήσει; Φύγατε ὅλοι, ὅλα; Ἢ ποτὲ δὲ σᾶς εἶχα; ἀνεπιβεβαίωτα...

Ότι ήμουνα ένας άνθρωπος που όλο με σκυμμένο το κεφάλι με περπατάγανε οι δρόμοι, αυτό πράχθηκε φανερά σας. Σας το αφήνω. Απάνω του λοιπόν, αποκεφαλίστε το, μοιράστε το σ’ όσες...

Θεέ μου τί δὲν μᾶς περιμένει ἀκόμα. Κάθομαι ἐδῶ καὶ βρέχομαι. Βρέχει χωρὶς νὰ βρέχει ὅπως ὅταν σκιὰ μᾶς ἐπιστρέφει σῶμα. Κάθομαι ἐδῶ καὶ κάθομαι. Ἐγὼ ἐδῶ, ἀπέναντι ἡ καρδιά...

Όταν στρώνεις το τραπέζι πριν καθίσεις να ελέγχεις σχολαστικά την αντικρινή σου καρέκλα άν είναι γερή μήπως τρίζει μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί άν υποσκάπτει το σκελετό σκουλήκι γιατί εκείνος...

Μίλα. Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία. (...) Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη.

(6 Iουνίου 1931 - 22 Φεβρουαρίου 2020) Πέρασα   Περπατῶ καὶ νυχτώνει. Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει. Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη. Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή. Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα. Τὰ ὀνόματα τῶν...

Κύριε, γνωρίζω σκαμμένους δρόμους ξανασκάβω πριν από μένα έσκυψαν βαθύτερα πολλές εξερευνήτριες αγωνίες. Ακλόνητη η βασιλεία του αναπόδεικτου (μεγάλος συκοφάντης σου μα και υποστηρικτής σου).   Ψάχνω μήπως η πίστη μας...