Ετικέτα: Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δεν διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους.  

Δανείστηκα τη φωνή μιμήθηκα το βάδισμα. Μπήκα ως το λαιμό μέσα στην επιτήδευση. Ποτέ σα νέος δεν τραγούδησα στους δρόμους. Πήρα τους δρόμους νύχτα μόνο για την...

Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη –μη βλέπεις εμένα– μην...

ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ζητάω τοῦ Θεοῦ νά μοῦ δώσει δικαίωμα φωτός, νά μπορῶ δηλαδή ἂφοβα νά πηγαινοέρχομαι στίς ἡλικίες τῶν ἀνθέων. Ἒχει λόγους νά μέ...

Κουραστήκαμε να φυτεύουμε ανόητα άνθη, κουραστήκαμε να διεκδικούμε μηδαμινές καλωσύνες, να κουμπώνουμε σακκάκια, και να εκθέτουμε επιφάνειες σ’ έναν κόσμο που το φως του ικανοποιείται σ’ αυτές, που σταματά σ’...

Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι. Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ Παιδιὰ...

Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει. Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς μιλήσω...

Δεν ήρθαν οι θεατές που περιμέναμε, δεν ήρθαν οι θεατές που περίμεναν τ' αναμμένα φώτα και ματαιώθηκε η παράσταση και καθήσαμε μονάχοι στην πλατεία τριγυρισμένοι απ' τ' άδεια...

από τις αγωνίες όλες τις φοβισμένες κι από αισθήσεις εκείνες που εξουσιάζουν και ρημάζονται   δεν γνωρίζει το σώμα υποταγή, ευτελίζεται από ανάγκη, δεν έμαθε να αγαπά εκτός...

Με ξεχνάς τα μάτια σου κλειστά τα χείλη σφραγιστά και χάνομαι στους δρόμους   Βεατρίκη πάψε να γελάς   Μου γελάς το δάκρυ σου νερό το γέλιο σου κενό σαν τον...