Ετικέτα: Ποίηση

Διάφανος να είσαι. Σαν τη σταγόνα της βροχής που κρέμεται στη λαμπερή απόληξη των φύλλων. Γυμνός και τόσο καθαρός. Όπως αστέρι και κρύσταλλο, που το χτυπά η αντηλιά. Γι...

«…ακούγοντάς σε να γλυκομιλείς και να γελάς τόσο όμορφα · αυτό, στ’ αλήθεια κάνει την καρδιά μου να σκιρτά μέσα στα στήθη. Γιατί, κάθε που...

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός, περίμενέ με   θα τον ζήσουμε με κέφι. Δος μου το μικρό χέρι σου: θ' ανεβούμε και θα υποφέρουμε. θα πηδήσουμε και...

Στην προσωρινή συνήθεια του χρόνου κολυμπώ γυμνός, κατεβαίνω στο βυθό απομεινάρια ονείρων αφημένα στο τέλμα του πυθμένα ξεχασμένα. Φυλλοροούν οι κανόνες της ζωής, οι χρησμοί των παθών καθόρισαν το σχήμα της πραγματικότητας. Στην...

Ζωγραφίστε πρώτα ένα κλουβί με μια πόρτα ανοιχτή   ζωγραφίστε μετά κάτι όμορφο κάτι απλό κάτι ωραίο κάτι χρήσιμο για το πουλί βάλτε έπειτα το μουσαμά απάνω σ’ ένα δέντρο σ’ ένα κήπο σ’ ένα...

Δεν μπορούσα μπροστά σου να κλάψω, να νιώσεις πως δεν έχεις ώμο ν’ακουμπήσεις. Δεν έχεις άνθρωπο να σου απαντήσει το αναπάντητο γιατί.   Τη νύχτα, στο σκοτάδι δάκρυα λυτρωτικά έβρεξαν το...

Ακόμα φοβάμαι ν’ ανοίξω την πόρτα το βράδυ. Κι αν καμιά φορά ανέμελος πετάγομαι στο δρόμο, ένα χέρι είναι, όπως και τότε, που πισθάγκωνα με δένει, ενώ...

Τα πιο πολλά, τα πιο ωραία, τα΄δες απ΄την κλειδαρότρυπα- λουλούδια πεσμένα στο πάτωμα και μέσα στα παπούτσια σου. Καλύτερα λοιπόν να περπατάς ξυπόλητος μη σ΄ακούσουν.  

Αν δε σε περιγράψω στο βλέμμα μου, πώς να υπάρξεις, Αν δεν εικονίσω την εικόνα σου. Αν δε σε σχηματίσω στα χέρια μου, πώς να υπάρξεις, Αν...

Κάθε πρωί Καταργούμε τα όνειρα Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο Κάθε πρωί Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες –Ήχοι, καημοί,...