Ετικέτα: Ποίηση

Ήσουν όμορφος. Δεν σου το είπα ποτέ. Γι’ αυτό τα δάχτυλά μου σκάλωναν στα φρύδια και τις σχισμές των ματιών σου. Ήθελα να σε κλείσω στις χούφτες μου και...

(12 Φεβρουαρίου 1890 - 12 Ιουλίου 1953) Νά ῾ξερες πῶς λαχτάριζα τὸν ἐρχομό σου, Ἀγάπη ποὺ ἴσαμε τὰ σήμερα δὲ σ᾿ ἔχω νιώσει ἀκόμα, μὰ ποὺ ἔνστικτα...

Χυδαίος μεσολαβητής η νύχτα πάλι, με τα γλυκά δολώματα της κόλασης, μιαν αποτρόπαιη αγκαλιά θα σου προσφέρει, μιαν αγκαλιά που δε μιλάει, που δε γελάει, που δε γνωρίζει...

Η διάρκεια είναι πάθος. Ιδιαίτερα στην αγάπη. Σου το λέω εγώ που αγαπώ τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια χωρίς να το ξέρουν. Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ. Μου κάνει...

Στο σπίτι μας δεν υπάρχει ταβάνι μόνο μια θάλασσα και άπειρα παράθυρα οι πόρτες ευωδιάζουν ανοιγοκλείνοντας τα θεμέλια γίνονται ρόδες γίνονται κούνιες δεν θα βρεις έπιπλα θα βρεις ανθρώπους τους αλλάζουμε ρούχα συνεχώς χροιές και...

Το ξέρεις, να σε ξαναχάσω πρέπει και δεν μπορώ. Σαν καλoστοχευμένη βολή με ξεσηκώνει κάθε έργο, κάθε κραυγή ως και η αλμυρή ανάσα που ξεχειλίζει απ’ τους μόλους...

Ο άντρας Καπνίζει Στο δωμάτιο Υπάρχουν Άλλη μια γυναίκα Και τρεις άντρες Ο άντρας δεν τους Δίνει σημασία Συνεχίζοντας το Ταξίδι Με το Μυαλό του Καπνίζει αριμανιως Η στάχτη Από το τσιγάρο Χαϊδεύει Τον ιδρωμένο του Αγκώνα Τρομάζει μα Δεν καίγεται Η στάχτη μέχρι...

             Δ Ε Λ Τ Ι Ο  Τ Υ Π Ο Υ                  Μαρία...

Το βασίλεμα που πέφτει,μαλακό κι αργό σαν χάδι, δεν είν΄άγγελμα, μονάχα ,των ονείρων που θα’ρθούν: όλων όσων θα πεθάνουν είναι σύμβολο το βράδυ κι όλων όσων θα...

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα και θάβγω στους δρόμους όπως και χτες. Και δεν θα συλλογιέμαι παρά ένα κομμάτι απ' τον πατέρα κι ένα κομμάτι απ΄τη θάλασσα -...