Ετικέτα: Ποίηση

Βράδυ. Σκοτεινό δωμάτιο. Η μουσική δυνατά. Όλοι κοιμούνται. Δυο κοιτιούνται, αγκαλιάζονται, φιλιούνται· Και φεύγουν   Βράδυ. Σκοτεινές σκάλες. Ησυχία. Ήμασταν οι μόνοι ξύπνιοι. Αγγιχθήκαμε, φιλιθήκαμε, γυμνωθήκαμε και σε κάτι σκαλοπάτια άχαρα αφήσαμε τα παιδιά μας.  

Δέν ἔγραψα ποτέ ποιήματα. Ὅ, τι διαβάζετε, εἶναι ὁ τρόμος τῆς ψυχῆς μου. Δοσμένος σέ παραλλαγές.

Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι όμως πονέσαμε απ’ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία...

Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μας στην άμμο Πέρασαν όλες οι κοπέλες με τα μαγιό και...

Σηκώνομαι το πρωί. Βγαίνω από το σπίτι μου. Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Δεν την βλέπω και πέφτω μέσα.   Την επόμενη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου ξεχνάω ότι υπάρχει μια...

Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι φλούδια φιστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου. Ξύπνησαν λέξεις φράσεις ανακλαδίστηκαν έτριξα μήνες εκεί μέσα μέρες του κρύου

Πεινάω για τη φωνή σου πεινάω για τα μαλλιά σου πεινάω για το στόμα σου και σιωπηλός γυρίζω στους έρημους τους δρόμους ψάχνοντας να σε βρω. Θέλω το δέρμα σου,...

Υπάρχει πάντα μια φλόγα μικρή Και στη νύχτα ακόμα την πλέον σκοταδιασμένη. Υπάρχει πάντα Ένα παραθύρι μισάνοικτο, Μια καρδιά που δυνατά να κτυπήσει προσμένει, Και μια καινούργια αυγή Να χαράζει...

Κλείνω τα μάτια και συγκεντρώνω όλες τις αναπνοές στα χείλη μου. Όταν τα ανοίγω, ένα αστέρι πέφτει. Το πιάνω και το καρφιτσώνω δίπλα απ’...

Ο αγρότης πατέρας μου |Έιμους Χήνι Ο πατέρας μου δούλευε με άλογο τ' αλέτρι οι ώμοι του φούσκωναν σαν ανοιχτά πανιά ανάμεσα στις λάμες και τ' αργασμένο...