Ετικέτα: Ποίηση

Πόσο τρόμαξα, κάποιοι δεν αγάπησαν, τους λυπήθηκα. *.

Μπορεί να με έχεις από κάτω και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο Και σαν σκυλί να...

Κλείσε την πόρτα σου, Μαρία Βλέπω να σκοτεινιάζει Μπαίνει το μεσοχείμωνο Και θα μας πνίξει η παγωνιά Στάζουν απελπισίες τα μάτια σου Φόρεσε, τουλάχιστον εκείνη την κίτρινη Λυπημένη ζακέτα της...

Όταν έρχεται βροχή, τα χέρια σου προσπαθούν να μου δείξουν κάτι φτερωτό. Σωπαίνουν νευρικά σαν τα σπουργίτια στις παλάμες μου, τα τρυφερά τους νύχια ανοίγουν μικρές αθέατες πηγές στα...

Ατενίζουμε το θαμπό φως, τον άγνωστο βυθό, τα λουλούδια στο βάζο μαραμένα να ικετεύουν για λίγο νερό. Ασθμαίνοντας ταξιδεύουμε μέσα στις νύχτες, ο φόβος αποξένωσε τις ανάσες, το χαμόγελο στα μάτια μας. Μεσουρανούν...

Επειδή ο χρόνος είναι μια πατρίδα στην οποία επιστρέφω επειδή το φθινόπωρο γίνεται άλλη εποχή όποτε θέλω επειδή τα φύλλα δεν πέφτουν πια από τα δέντρα τα βήματά μου...

Σας αγαπούσα: και ίσως ακόμα η αγάπη μου δεν σβήστηκε εντελώς απ’ την ψυχή μου· αλλά αυτό εσάς, να μη σας ενοχλεί· τίποτε εσάς δεν θέλω να...

Τα μάτια της έσταζαν από αγάπη Τα χέρια της γέρικα και αποδυναμωμένα πλέον έστεκαν σαν ξέρα κλαδιά στα πλευρά της Όλα όσα ήταν είχαν πλέον χαθεί...

Ὁ ταχυδρόμος, σέρνοντας στὰ βήματά του τὴν ἐλπίδα μου μοῦ ῾φερε καὶ σήμερα ἕνα φάκελο μὲ τὴ σιωπή σου. Τὸ ὄνομά μου γραμμένο ἀπ᾿ ἔξω μὲ λήθη. Ἡ διεύθυνσή...

Τι ωραία που είσαι αγαπημένη μου. Τα μάτια σου σαν περιστέρια Πίσω από το πέπλο σου. Κοπάδι γίδια τα μαλλιά σου Που κατεβαίνουν τις πλαγιές, Κοπάδι κουρεμένα πρόβατα τα...