Ετικέτα: Ποίηση

Πίσω απ’ τα κλεισμένα βλέφαρα ο ήλιος πλέκει κορμιά στιγμές στο μαύρο ύφασμα λάμψεις φθοράς, πυγολαμπίδες∙ μαυρίζουν στη λευκή σελίδα. Είναι κατάστικτος κορμιά ο ήλιος σκιαμαχούν, το φως μου στιγματίζουν και...

Άκουσε! υπάρχει εδώ μια μουσική που πέφτει απαλότερα κι από τα πέταλα ενός ρόδου… «Ποιήματα» | Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Επιμέλεια & Eπίμετρο Δημήτρη Παπανικολάου

Ο χώρος όπου και να κοιτάξεις σου επιστρέφει τον πόνο του Ζω κλεισμένος σ' ένα φιλί Κανείς δεν είναι μέσα στο ρίγος της νύχτας Τα κοιμισμένα όνειρα...

«Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας. Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης. Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι...

Έχω μάτια γιατί βλέπουν εσένα έχω αυτιά γιατί εσένα ακούν Στόμα έχω γιατί φιλά εσένα Έχω άραγε τα ίδια μάτια και αυτιά εσένα σαν δεν βλέπουν δεν ακούν; Το στόμα άραγε το ίδιο σαν...

Όταν το κάτι αυτό, το οτιδήποτε για μένα θα τελειώσει και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω θα είμαι εκείνο που τα μάτια σας θαμπώνει το ύψιλον στα...

Γυναίκα, μήλο σάρκινο και άρωμα από φύκια, γυναίκα από πηλό και φως κι ολόγιομο φεγγάρι, τάχα ποια λάμψη σκοτεινή βγαίνει απʼ τις κολόνες σου και ποια πανάρχαιη νυχτιά σε σένα αγγίζει...

Με σκαλίζεις σαν ξερό χωράφι κι ό, τι σάπιο και άχρηστο βρίσκεις, το αγαπάς. Το χρυσάφι μου, το πετάς στα σκουπίδια. Αναλογίζομαι, την ώρα που θα φεύγεις, νομίζοντας...

Πάει. Αυτό ήταν. Χάθηκε η ζωή μου φίλε μέσα σε κίτρινους ανθρώπους βρώμικα τζάμια κι ανιστόρητους συμβιβασμούς. Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και...

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό, τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό, τι ποθώ.