Ετικέτα: Ποίηση

Τι νιώθει η έρημος όταν μακρινός άνεμος αποθέτει πάνω της ένα σπόρο;   Ξεδιψάει ποτέ το γεμάτο ποτήρι;   Ο δρόμος που τελειώνει σ’ αδιέξοδο ονειρεύεται άραγε μακρινές αποστάσεις;   Τρέμουν ποτέ τα...

  Νικημένος απ’ το γαλάζιο με το κεφάλι ακουμπισμένο στα γόνατα της σιωπής πεθαμένος από ζωή πεθαμένος από νιότη βουλιαγμένος κάτου απ’ τη φωτιά του με το φύκι σαλεύοντας στη...

(2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996) «Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.» * «Πιάσε την αστραπή στο...

Γυναίκα που αγάπησα γυναίκα που έχασα κορμί μου, σάρκα μου. Αυτήν του χωρισμού την ώρα σε ψάχνω και σε τραγουδώ. Γυναίκα που αγάπησα γυναίκα που έχασα κορμί μου, σάρκα μου. Το στόμα...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Κατά πού...

Μισό μήλο εμείς, άλλο μισό ο απέραντος κόσμος. Μισό μήλο εμείς, άλλο μισό οι άνθρωποι. Μισό μήλο εσύ, άλλο μισό εγώ εμείς...  

Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά, καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα, τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά...

Με φόρεσες –σε φόρεσα, εκλογή μονοφόρι. Πρώτα απ’ την καλή. Με γύρισες μετά το μέσα έξω, είχαν παρατριφτεί οι άκρες και οι μόστρες, είχαν στραβοστομιάσει κι οι κουμπότρυπες –θυμίζανε σιωπές...

εσείς που κλείσατε στα χέρια σας τον έρωτα μαβί και που μιλήσατε με φθόγγους σιωπής τη νύχτα την έναστρη εσείς που ζήσατε τον ύπνο μακάρια κοινό και που τη...

και η πρώιμη βροχή άνοιξε αυλάκια στη γέρικη ψυχή Ίδρωσαν τα οστά μου και έσπασε η λαλιά μου όταν χειμώνιασε στο πρόσωπό της. Η αγάπη πλέον έγινε το...