Ετικέτα: Ποίηση

Σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν Τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο Ανάμεσα στις ψυχές μας, σαν περάσουν τα χρόνια Κι εγώ δεν είμαι...

(Απόσπασμα)   Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ. Κι ενώ μεν απ’...

Σου φέρνω απ’ τη γαλάζια μου πατρίδα κι απ’ τα φωτοσπαρμένα της τα μέρη, μιας μάγισσας δουλειά, μιαν αλυσίδα που ανθρώπου δε μπορεί να πλάσει χέρι. Είδα τον...

Αυτό το καλοκαίρι ποιός θα το πάρει; Ποιοι μας αγαπάνε; Κλειστό μαγαζί κλειστό μαγαζί της αγάπης. Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια σ’ αχρησιμοποίητες ακρογυαλιές θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά μπύρες ουίσκια άγρια...

Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη.— Η μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί για να επιστρέψει γρήγορα και νάν’...

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να, πώς να το πω, μου ‘ναι μεγάλη η μέρα, και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους που...

Και το κουδούνι χτύπησε της πόρτας όταν τρώγαμε ήμαστε εγώ η γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα πήγα ν'ανοίξω-βιαστικός με την μπουκιά στο στόμα Κατέβηκα και...

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά, στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά. Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά απ’...

Θέλω να γράψω ποιήματα ηλιόλουστα επάνω στα ακρογιάλια των χεριών σου Θέλω να γράψω ποιήματα αχτένιστα επάνω στο αχτένιστο κεφάλι σου Θέλω να γράψω ποιήματα αδέσποτα Μισολιωμένα στο κατάξανθό...

Φύγε κι άσε με μονάχο, που βλέπω να πληθαίνει απάνω η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη. Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια...