Ετικέτα: Ποίηση

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα...

Όλα είναι μια μικρή στιγμή μέσα στο σκοτάδι Όλα είναι μια λεπτή γραμμή λίγο πριν το φως Όλα είναι πάντα μια ανάσα πριν ή μετά το τέλος Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ | ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ

xxii ολότελα έχω χάσει τα μυαλά μου και το διασκεδάζω ενδεχομένως εξαιτίας                              ...

Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα Την παίρνει καταρχή στα γόνατά του Φροντίζει να της βγάλει τη φουστίτσα Ώστε το πανταλόνι του να μην καταστραφεί Γιατί το ύφασμα...

Η γυναίκα που αγαπώ δεν ξέρει πλέξιμο ξέρει να ονειρεύεται να ονειρεύεται να ονειρεύεται και τα όνειρά της είναι σύννεφα γεμάτα χνούδια φουσκωμένα με ελπίδα πολύχρωμη μέσα στο...

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ...

Τυχαία ώρα. Τυχαία πλατεία. Τυχαία Ελλάδα. Πάντως Κυριακή, τότε που δέεσαι το χρόνο να ειρηνέψει. Στα παγκάκια, μισοί να κάθονται, μισοί ανεβασμένοι. Αλβανοί. Τώρα...

Αγάπη μου, προτιμώ τα τριαντάφυλλα απ’ την πατρίδα· Και πιο πολύ από τη φήμη και την αρετή Μ’ αρέσουν οι μανόλιες. Όσο αυτή η περαστική ζωή δε...

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς Ἄχνα βασιλικοῦ...

Μια μέρα θα γράψω Τους πιο αληθινούς στίχους Όπως γι' αυτή την αβίωτη τρέλα Μυριάδων στιγμών Τής βαρετής κάθε μέρας Εδώ στο τέλμα όπου ξεφυτρώνουν Τής Σφίγγας τα αινίγματα Σαν τέρατα...