Ετικέτα: Ποίηση

'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. 'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό. 'Ισως...

Μαζί μου σε κοιμίζω τις νύχτες, Κατάσαρκα σε φορώ σα μια φανέλα μάλλινη. Τρίβεσαι στο κορμί, μου το ανάβεις. Μόνος, μ' εξαντλημένη φαντασία. Θηρία πια με τριγυρνούν. Τη νύχτα...

Θυμᾶμαι, νύχτα ἦταν βαθειά, μὰ ἡ μέρα κόντευε νὰ φτάσει, καθὼς κινήσαμε μαζί, γιὰ νὰ χαθοῦμε μὲς στὴν πλάση... Και σ᾿ ὅσα πέσαμε κακά, παγίδες, λάθη, πλάνες, πάθη, κανένας μας...

Όταν βλέπεις τα μάτια μου να σκοτεινιάζουν κι ακούς το αίμα στις φλέβες μου να κατεβαίνει βουϊζοντας. Όταν αντί να μιλήσω βλέπεις σφαγμένα πουλιά να φράζουν το στόμα μου κι...

(απόσπασμα) Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό,εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας, αυτό το σώμα...

Αν κατοικούσαμε την εποχή Όταν οι τυφλωμένοι από τις Μούσες Έγραφαν γράμματα γεμάτα πάθος Ή πνεύμα που συνέπαιρνε στα ουράνια τους αγαπημένους Θα σου υπαγόρευα πάλι Να ζήσουμε μαζί...

(αποσπάσματα) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων. Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει -ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός. Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ τοῦ ἀνώφελου. Σιγὰ σιγὰ...

Έβαλε τον καφέ Στο φλιτζάνι Έβαλε το γάλα Στο φλιτζάνι με τον καφέ Έβαλε τη ζάχαρη Στον καφέ με το γάλα Με το κουταλάκι Γύρισε Ήπιε τον καφέ με το γάλα Και ξανάφησε...

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να φεύγεις ! Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς. Να μην παίρνεις τίποτα...