Ετικέτα: Ποίηση

(απόσπασμα) Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό,εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας, αυτό το σώμα...

Αν κατοικούσαμε την εποχή Όταν οι τυφλωμένοι από τις Μούσες Έγραφαν γράμματα γεμάτα πάθος Ή πνεύμα που συνέπαιρνε στα ουράνια τους αγαπημένους Θα σου υπαγόρευα πάλι Να ζήσουμε μαζί...

ΛΑΤΡΕΜΕΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ Μόνο βουρκωμένα μάτια Μ’ ανταριάζουν Ένας στρόβιλος από νότες Μιας φωνής που θέλω Να φυλακίσω Στα πλήκτρα της αφής. Η μουσική της αγκαλιάς σου Θα κλειδώσει μια καληνύχτα. Δίψασα από τη...

(αποσπάσματα) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων. Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει -ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός. Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ τοῦ ἀνώφελου. Σιγὰ σιγὰ...

Έβαλε τον καφέ Στο φλιτζάνι Έβαλε το γάλα Στο φλιτζάνι με τον καφέ Έβαλε τη ζάχαρη Στον καφέ με το γάλα Με το κουταλάκι Γύρισε Ήπιε τον καφέ με το γάλα Και ξανάφησε...

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να φεύγεις ! Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς. Να μην παίρνεις τίποτα...

Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία, δὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα παράθυρο γιὰ τὴ συναλλαγή. Τέλειωσαν πιὰ τὰ πρελούδια, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ κατακλυσμοῦ. Ὅσοι δὲν...

 Αιχμάλωτοι του κινδύνου αυτή είναι η αλήθεια μας, μέσα στο αύριο ενός κόσμου που αντανακλά ζωές αμήχανες σε καθρέφτη σπασμένο από πράξεις κακοφορμισμένες και υποκριτικές. Ξένοι πια ανασαίνουμε τη φλόγα μιας σάρκας...

Χωρίζω, αφού είναι ένα ψέμα πια στη ζωή μου η ύπαρξη του μέλλοντος. Από το μέλλον χωρίζω. Ξέρω τα πάντα κάτω απ’ την τεράστια σκιά του θα...