Ετικέτα: Ποίηση

Έμαθα πολύ αργά ν΄αγαπώ τα πουλιά Και λυπάμαι κάπως γι’ αυτό Τώρα όμως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους Και καταλαβαινόμαστε Εκείνα δεν ασχολούνται μαζί μου Μα μήτε κι...

Είμαι όλος το σώμα σου Το κοραλλένιο φιλί σου όλος Είμαι το στόμα που φίλησες Κι έγινε στόμα σου   Είμαι τα πόδια που άνοιξα Με ένα φύλο που πια...

Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος, Κάνοντάς μου νόημα Σε αλλοτινά δωμάτια, Όπου στέκουν οι αναμνήσεις, Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί, Μία σοφίτα, συναντήσεις Ημερών τόσο λιγοστών, Μπιχλιμπίδια κλεφτών φιλιών, Ψευτοκοσμήματα από...

Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα χαμογέλασες. Ακόμα κι όταν έδιωχνες κάθε τι δικό μου. Ακόμα κι όταν νόμισες πως τό ‘διωξες.  

Βύθισε τον ήλιο σου στην πιο σκοτεινή μου γωνιά.    

Λέω τ’ όνομά σου κι ένα ακρογιάλι σχηματίζεται ένα βλέμμα λαμπικάρει κάτω απ’ το φως που κινεί αόρατα νήματα καταργεί τη βαρύτητα και των ωρών τις συστάδες.   Απλώνονται πεύκα ως...

Όμορφη μέρα- δεν την αντέχω να μην είσαι εδώ.   _______________________________________________

(αποσπάσματα «Διαλόγων») 1   Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -— με κουρελιασμένα μάτια με φλογωμένους κροτάφους απ’ την πτώση να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου.   Πεσμένος αισθάνεσαι την κόλαση που είναι...

Αόριστος του αορίστου και οι τύψεις και τα όνειρα χαμένα σε ένα ορίζοντα δύο βήματα πιο παρακάτω. Εκεί που την θάλασσα την ανταμωνω στα ριχα είτε από φόβο, είτε από...

(απόσπασμα)   Σ’ αγαπάω μ’ ακούς; Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν...