Ετικέτα: Ποίηση

Μόνο να στέκω απέναντί σου -εάν μπορώ να στέκω ορθός- να θάβεται στην αρετή σου νεκρός της σάρκας μου ο βυθός κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος, σαν...

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμένη απ᾿...

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο στις βιτρίνες των μαγαζιών η άσφαλτος ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί γεμάτη ιστορίες βαποριών που δεν έχουν πια όνομα δεν αγαπούσα τίποτα άλλο εκτός...

Σώμα χάρακας στητό και πότε σημαδούρα στο πέλαο λαξεμένη Έβρεχε μα ήταν πότε στάχτη κι άλλοτε θειάφι Κεραυνός όχι εν αιθρία Τι κράμα συμπαγές Κλάμα επ’ ουράνιο, ηλεκτρικά...

Υποφέρω μέσα στην κουβέρτα της σιωπής που υπολείπεται.   Στον απόηχο της απόστασης ο χρόνος μας έγινε σίδερο,   έγινε μαύρο αίμα το μεσημέρι του ήλιου,   η ώρα που τα μάτια μου έπηξαν μέσα στο ξεραμένο αλάτι,   ένα νεκρό...

I   Παρατήρησε με προσοχή τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν (λουλούδια, βιβλία, φωτογραφίες), παρατήρησε τα καθώς αιωρούνται νωχελικά μέσα στη μεταφυσική τους αθωότητα.   Δεν είσαι βέβαιος ότι υπάρχουν πρέπει ωστόσο να συνεχίσεις να τα...

Εγώ είμαι της θύελλας γι’ αυτό σ’ αγαπώ είμαι της λαίλαπας γι’ αυτό σ’ αγαπώ είναι που εντός μου είσαι η δίνη είναι που έσπασες τον άξονα που κράταγε την...

Χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα τούτη ἡ ἀγάπη ποὺ πηγαίνει σκορπισμένη, μαζεμένη, σκορπισμένη πάλι-πάλι, κι ὅμως σφύζει κι ὅμως πάλλει στὴ δαγκωματιὰ τοῦ μήλου στὴ χαραγματιὰ τοῦ σύκου σ᾿ ἕνα βυσσινὶ κεράσι σὲ...

(16 Aυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994)   The Laughing Heart   Η ζωή σου είναι η ζωή σου μην την αφήσεις να τσακιστεί στη γλοιώδη υποταγή. Να είσαι σε...

Ήμουν ακόμα στην αρχή του δρόμου, όταν μου περιγράψανε το τέλος του. Προσπάθησα να το ξεχάσω για να συνεχίσω να βαδίζω, όμως δεν μπόρεσα. Έτσι, έμεινα ακίνητος ή, μάλλον, έφτασα...