Ετικέτα: Ποίηση

(Nachtgedicht)    Να σε καλύψω όχι με φιλιά απλώς και μόνο με το σκέπασμά σου (που απ’ τον ώμο σου γλίστρησε) στον ύπνο σου να μην κρυώνεις   Κι ύστερα σαν ξυπνήσεις το παράθυρο να κλείσω και να...

Μ’ αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα σου. Είναι κάτι εντελώς πρωτοφανές. Μύες καλύτεροι και νεύρα περισσότερα. Μ΄ αρέσει το σώμα σου. Μ’ αρέσει...

ΑΛΕΞΑΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ     Η σπορά και η ώρα τής συγκομιδής   Έμοιαζαν με ηλιαχτίδες σε μια κόλλα αναφοράς ό,τι άκουσες κι όσα είδες: Ψέματα της συμφοράς! Μπιχλιμπίδια κι αλυσίδες μέσ’ στη γύμνια να...

Kάθε που σ’ επισκέπτομαι μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει. Kατά τα άλλα, όπως πάντα τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι θολό...

Ακόμα πιο κοντά· και δε θα σπάσουν αν δε σπάσουν τώρα τα δεσμά σου Δε θα μπορούμε να ρωτήσουμε τη διψασμένη αγωνία μας: Γιατί δεν πεθαίνουνε...

Φοβάμαι τον αέρα περισσότερο από τον κεραυνό, και θυμώνω με τον κόσμο, ενώ θα έπρεπε να θυμώνω μαζί σου. Κι όταν θυμώνω μαζί σου, δεν είναι επειδή σ' αγαπώ, μάλλον...

Καθαρός βραδινός ουρανός, διαυγή μακρινά αστέρια, καθαρά όπως η ευτυχία του παιδιού. Ω! γιατί πρέπει να σκέφτομαι για σας; Αστέρια, είστε διάφανα όπως η ευτυχία μου! Γιατί είσαι δυστυχισμένος;  - μου...

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις Τι γυρεύουμε...

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -- έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν...

Αλλά, σιγά σιγά και με κάποιο φόβο, πρόσεξα πώς κανείς δε μίλησε για τον ξένο, που ήρθε και κάθισε στην άκρη του τραπεζίου, την...