Ετικέτα: Ποίηση

Έστρωσα το σεντόνι από άμμο της εύφλεκτης σονάτας σου Γεύτηκα τα γλυκάδια του κορμιού σου καθώς εκείνο αιωρούταν πάνω από τις αλυκές της οδύνης Οι χυμοί που...

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη, ψηλάφούσε σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε με τόσο πάθος.    

Άνθρωποι παραιτημένοι Στρέφουν τον δείκτη πυροβολώντας Εγκληματώντας σε μέρες και ήλιους Σε ασημοσκονισμένα σύννεφα προπαγάνδας Εκπυρσοκροτώντας σε πανσέληνες βραδιές Και σ’ άχραντα αστέρια Παραιτημένοι, κουρασμένοι Προτιμούν αντί για νάμα Τη σκόνη, αλκοόλ και...

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε. Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του. Φυλλορροούσε...

Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους Της γης οι...

Τώρα με τη δική σου αναπνοή ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.  

Σοῦ ἔτεινα προσέγγιση ἀλλὰ ἤδη χαιρετισμὸ μοῦ ἔστελνε τὸ χέρι σου ἀπογειωμένο σὲ ὕψος ἀσφαλείας του πάνω ἀπὸ δυὸ χιλιάδες πόδια ὑπολογίζω.   Ἄξιον ἀπορίας τὰ κατάφερα τηλαισθαντικὸς ἀεροπειρατὴς νὰ...

Το αφρώδες κοκκινόχωμα των βουνών Έχει μια ελαφρότητα που με πετάει στα ύψη Αυτής της άνωσης παίζω το παιχνίδι Που πρόσκαιρα μ’ ευχαριστεί Μέχρι που της πεδιάδας το...

Τι βροχή τάραξε το μεσημέρι - βράχηκαν τα παράθυρα και τα γεράνια στο πεζούλι απόμειναν χωρίς άνθη. Ξεπλύθηκε το καλοκαίρι σε μια ώρα, γέμισε πέταλα - κόκκινη όλη η βεράντα. Αλλά,...

Αφρισμένα νερά Κυανά και παλέτα ζωγράφου Μυστηριακές αποχρώσεις Ιαχές οργασμού απ’ το δωμάτιο Σονάτας στα πρόσκαιρα χρυσά μαλλιά που φέρνει το σεληνόφως Η χημεία κάποιου Πικάσο Πόσο τα κάνει...