Ετικέτα: Ποίηση

Όταν τα χέρια σου έρχονται, αγάπη μου, προς τα δικά μου, τι μου φέρνουν πετώντας; Γιατί σταμάτησαν στα χείλη μου, ξαφνικά, γιατί τα αναγνωρίζω σάμπως τότε, πριν να τα είχα αγγίξει, σάμπως...

Αυτές οι νότες που σας στέλνω με την άνωση δεν έχουν πια κανένα μουσικό ενδιαφέρον. Απ’ τον καιρό του ναυαγίου που αργά μας σώριασε τους δυo ως κάτω στον...

(2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)   Από τον στοχασμό σου    Από τον στοχασμό σου …πήζει …ο ήλιος μες στο ρόδι κι ευφραίνεται   *Tιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. *Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης...

Μερικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη να είναι δυστυχισμένοι, σώνει και καλά θα την βρουν τη δυστυχία σε οποιαδήποτε κατάσταση θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία να επισημάνουν ακόμη και το παραμικρό λάθος την απειροελάχιστη έλλειψη κι...

Στρίβω το δαχτυλίδι μου απο αμηχανία, γνωρίζω την πορεία και την αγνοώ. Σε κοίταξα ώσπου ν' ανοίξω τα μάτια μου. Μετά μου πήραν την ψυχή, σχεδόν τη στρίμωξα σε μια υπογραφή...

Σήμερα είναι τα χέρια μνήμη. Η ψυχή δεν θυμάται, πονάει απ' την τόση ανάμνηση. Αλλά στα χέρια μένει η ενθύμηση εκείνου που κράτησαν. Ενθύμιο μιας πέτρας που βρέθηκε δίπλα...

Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό, ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ μιὰ μέρα τοῦ θανάτου… Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό, ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό, – τί μοῦ...

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία. Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα. Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία. Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη...

Κάποια παγωμένα πρωινά βγαίνω απ’ το σπίτι αχνίζοντας ύπνο φιλιά αγάπη και κοντοστέκομαι κοιτάζοντας το σύννεφο που θα θαμπώσει σε λίγο το παρμπρίζ μου.    

Συμβαίνει καθώς όταν οι όψεις πάλλονται και συσπώνται, ηδονίζονται και τελειώνουν. Λευκή στα σκέλια κιμωλία. Και με του προσώπου τα λακκάκια χαράδρες ιδρωμένες, ξεβράζοντας...