Ετικέτα: Ποίηση

H Ανάσα σου, είναι αυτή που τώρα αναβιώνει και μου θυμίζει πόσο καυτή ήταν· η απώλειά της με παγώνει εναντίον μου σ’ αυτό όλο το σύμπαν, περνούσε από το...

Δεν ξέρω πια, πώς να σε φέρω εδώ. Γιατί είναι μέρες που δεν φτάνουνε τα ποιήματα και τα τραγούδια. Και οι ζακέτες και το μαγαζί που εκεί...

Μια ξενιτιά η πατρίδα σου. Σαν έρωτα που τον ζητάς μόνον για να τον χάσεις.       *Παντελής Μπουκάλας

Αγάπη αγάπη μόνο η πάχνη του πρώτου άστρου- άσε να σου μιλήσω. Αγάπη δεν φοβάμαι πια. Σ’ αγαπώ. Άσε ν’ ακουστεί η φωνή μου πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων πέρα...

Θυμήσου, είσαι εκείνο που σου επιστρέφει, Εκείνο που το εμπιστεύτηκες, Εκείνο που εκτοπίζοντας, σε υψώνει και σε κρίνει.    

(σε τρία μέρη)   (Μέρος Δεύτερο) Παίρνει φόρα και βουτά μέσα σε χάρτες και βιβλία· ο μόνος τρόπος ύπαρξης που γνωρίζει. Σημαδεύει πόλεις, ανθρώπους και τοπία με τα μάτια πάντα...

Ποιός να μου τόλεγε ότι σήμερα θα γράψω αυτό το ποίημα τόσο μικρό ποίημα για να γιορτάσω την απουσία σου     *Κώστας Ταχτσής

Όλα καταλήγουν στο τελευταίο άτομο που σκέφτεσαι τη νύχτα, εκεί που είναι η καρδιά.         *Charles Bukowski

Τα γράμματα πέφτουν από το όνομά σου και σκορπούν στον δρόμο. Κράτησε το κορίτσι εκείνο, με κίνδυνο να πληγωθεί κάποιος από τους δύο. Κράτησε το κορίτσι αυτό και...

Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί χίλια θε να ‘δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο.       *Μενέλαος Λουντέμης