Ετικέτα: Ποίηση

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να ' ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να ' ρχονται...

Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε στο δρόμο σα λουλούδια οι απλές καρδιές, παθητικά ν’ ανέβουνε τραγούδια που τη χαρά ή τον απαλό του έρωτα ψάλλουν πόνο, ενώ για μένα η εβδομάδα ετελείωσε...

Και ποιος είναι ο πλησίον, όταν όλα είναι μείον, όταν όλα είναι άδεια κι εσύ βρίσκεσαι σε άδεια ή σε υπερεργασία, τρέξιμο και φασαρία σ' ένα πάτωμα που σπάει σε μια...

Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μες απ’ το σώμα σου Kαι ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του Μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε Δοσμένο στην...

Ομίχλη πέφτει πάλι απάνω μου∙ αν είναι δίπλα μου κανείς, τελείως άγνωστο. Ούτε στη μνήμη μου δε βρίσκω μια χαρά μου. Η αμαρτία τίποτε δεν άφησε∙ ούτε ένα...

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, μην πολυκαμαρώνεις. Ίσως δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.   *Από την Συλλογή "Αντιδικίες" (1955)

Όταν μπορώ χωρίς να σε ρωτήσω πετάω πράγματα μικρή αξίας που κάποτε θα σε θυμίζουν.   Έτσι κι αλλιώς εφόσον ζεις αν σου ‘λεγα το λόγο θα ‘χες συμφωνήσει.   *Από τη συλλογή Βαθέος γήρατος,...

Αμηχανία Σκέψεις και ντροπή Στιγμές χωρίς νόημα Λόγια παράδοξα Πράξεις δίχως λογική, και μέσα στην μέση τον πραγμάτων βρισκόσουν πάντοτε ε σ ύ. Λόγια χαμένα στου χρόνου την ρωγμή, κλάμα, ξεριζωμός, οργή Και τώρα...

Ι Οἱ μέρες μου ὅλες λάθος μετρημένες σὲ τσακισμένα δάχτυλα καὶ καταφαγωμένα καθὼς χυμοῦσε πάντα πάνω μου τὸ λυσσασμένο τίποτε τῆς ζωῆς   Δὲν ἔχω χρόνο πιὰ μὲ ἐγκαταλείπουν οἱ πράξεις...

(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994) Ερωτικό   Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω Μη φοβηθείς Και θα με βρεις είτε σαν άστρο Όταν...