Ετικέτα: Ποίηση

Σβήσε το φως Είναι αργά Αργά για ο, τιδήποτε.    

(Aπόσπασμα)   Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια,   δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Στο ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα και σχήματα αράχνη τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά μεγάλα ψάρια στους πράσινους βαθιούς τοίχους καρφωμένα αίμα τρύπιες κουβέρτες και σπασμένα τζάμια η βροχή και ξάφνου μέσα στα χέρια...

Θέλεις να βλέπεις τα χέρια μου να διακοσμούν τον τοίχο σου· την ανάσα μου να χνοτίζει την κρεμασμένη φωτογραφία απ’ όταν ήσουν μικρός· το βλέμμα μου γεμάτο ηδονή...

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα' ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών, που δεν...

Πριν έρθεις εσύ, ήρθαν οι μέλισσες (σαν ένα σμήνος που αποκόπη απ ́ το φως) με χαιρέτησαν. Πριν έρθεις εσύ, όταν βγήκα στην πόρτα Έστρεψαν όλα τα λουλούδια...

Άχρηστο μέσα στη μνήμα τ’ όνομά σoυ Χωρίς τους φθόγγους που το ζωντάνευαν Σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού Όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.    

Πρωί κι όλα του κόσμου στημένα στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας. Τα όπλα έχουν διαλεχτεί τα ίδια πάντα, οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου. Αυτός που θα μέτραγε ένα δύο...

Τον έρωτα τον ζει μες στα ποιήματα   μα αν τον ρωτήσετε   θα ’θελε και αυτός να τον ζούσε στο κρεβάτι.    

Ξαπλώνω απόψε πάλι στη μεριά σου. Και με φωνάζω από το διπλανό δωμάτιο μ’ αγκαλιάζω μέ φιλάω είμαι περήφανος για τους βαθμούς σου το Σάββατο θα πάμε...