Ετικέτα: Ποίηση

Σε κάθε εκδρομή σε ρωτούσα: πόσο όνειρο έχουμε ακόμη˙ προλαβαίνουμε να βγούμε στην καρδιά;   Αγάπα εσύ, μου απαντούσες, και όπου πάμε εκεί επιστρέφουμε.   Γιατί δίχως πόνο θα χαθούμε και χωρίς...

ξεμπλέκω τους ήχους σαν κλωστές και τους δένω κόμπους μήπως η μουσική νικήσει τις κραυγές   η πραγματικότητα δεν είναι παρά μια πτυχή της φαντασίας μας   ζαλισμένοι μέσα στη μοναξιά ο...

VII   Στον Μανόλη Αναγνωστάκη   Το ν’ ακούει κανείς το πρωί τη βιασύνη των πουλιών Το να ψάχνει στα μάτια των άλλων να βρει λίγα τοπία Το να αισθάνεσαι...

   Εν αρχή ην το σκότος. Ύστερα ήρθες εσύ.    

Εκείνα τα λίγα λεπτά κάθε βράδυ όταν χαζεύουμε μπροστά στα ράφια τα βιβλία μας, και το διάβασμα ύστερα μέχρι να νυστάξουμε,   αυτά είναι που δίνουν νόημα στο...

Η αγάπη δεν ψιθυρίζεται γιατί δεν θα σε ακούσουν πρέπει να την εκφράσεις δυνατά να τη διεκδικήσεις την ψιθύρισες μια φορά όταν υπήρχαν πολλοί μνηστήρες κανείς δεν σου έδωσε σημασία έσκυψες...

«Θα ήθελα πεθαίνοντας κάτι να ευχόμουν στους ανθρώπους -να ευχόμουν πολλή, αμέτρητη ζωή-, μα είναι περιττό. Εκείνοι που αγάπησαν, δε θα τη χρειαστούν…»    

Θα τους δείτε το πρωί της Κυριακής -πηγαίνοντας για την εκκλησία- να πλένουν οικογενειακώς το αυτοκίνητο. Είναι οι άνθρωποι της πόλης που ετοιμάζονται. Θα βγούνε στην εξοχή. Θα πάνε...

Aλλά γιατί καμιά φορά στεκόμαστε στη μέση ενός αγνώστου δρόμου ή μπροστά σ’ ένα παλιό σπίτι. Τι μας θυμίζουν; Ποιόν αναζητούμε; Κι άλλοτε κάτω από μια γέφυρα...

Διαρκώς ενεστώτας παρελθόντος. Διορθώνοντας τα ”ωρθογραφυκά” λάθη του μέλλοντος. Να διψώ για ελπίδα για αλλαγή για αρμονία για γαλήνη φορώντας τα γυαλιά του φόβου στο πρόσωπο της Αγάπης. Με...