Ετικέτα: Ποίηση

Κάθομαι μερικές φορές και σκέφτομαι: να μπορούσα, λέει, να ξαναγυρίσω στο παρελθόν να τακτοποιήσω μερικά πράγματα, ν’ αποτελειώσω κάποια άλλα. Όμως τί σημασία θα ’χε; Είμαι κουρασμένος από τόσους...

Θα μιλήσω γι’ αυτούς που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα, για όλους όσους πλάγιαζαν το βράδυ μ’ έναν ίσκιο, που ένα φιλί δε δρόσισε τον ύπνο τους, δεν έσταξε στο...

Μ’ ένα αγκάθι, κερδισμένο απ’ την αλήθεια, άνοιγα μία μία τις πληγές μου. Χαιρόμουνα το υγρό σκοτάδι, που έβγαινε με ορμή και λάμψη όλη νύχτα, κι ας πονούσα. Πότε...

Γιατί ἔχω μέσα μου ἕνα νεκρό πουλί κι ἐσύ τό λυπᾶσαι Γιατί μοῦ κρατάς τά χέρια καί τά δικά σου χέρια τά ‘χω κρυμμένα στόν...

στο μυστικό αλφάβητο που γράφει με ανοιχτά φτερά ένα θαλασσοπούλι στο γαλάζιο   στο αλμυρό νερό στις μαγικές φωνές που προσκαλούν μέσα από την ομίχλη στο λιμάνι   στους γερανούς που υψώνουν τα...

 (30 Οκτωβρίου 1896 - 21 Ιουλίου 1928) Όταν ήρθες   Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι. Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την έκανα...

Δεν μπορείς να ζήσουμε όπου αγαπώ, γι' αυτό έχω βάλει τα κλάμματα. Θέλω ένα σπίτι εκεί, και θες εσύ ένα παγκάκι. Και τι να την κάνω τη θέα, αν...

Ελπίδα, ειρήνη, ευτυχία Αυτά τα τρία χρειάζεται κανείς για να πορευτεί σε τούτη την ζωή, όπως και στην θάλασσα Αυτά δεν τα είπε κάποιος άνδρας σοφός,...

Ἀπερήμωση. Κανεὶς δὲν εἶν᾿ ἐδῶ, οὔτε δῶ, οὔτε κεῖ κάτω; Κανείς; κι αὐτὲς οἱ πολυώροφες ἀνθρώπινες σχέσεις ποιὸς θὰ τὶς κατοικήσει; Φύγατε ὅλοι, ὅλα; Ἢ ποτὲ δὲ σᾶς εἶχα; ἀνεπιβεβαίωτα...

Ειδικά όταν ο άνεμος του Οκτώβρη µε δάχτυλα ξεπαγιασμένα μαστίζει τα μαλλιά µου, πιασμένος στη δαγκάνα του ήλιου, ανάβω δρόμο και αναπτύσσω ίσκιο κάβουρα στη γη. Πουλιά χαλούν...