Ετικέτα: Ποίηση

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο...

Το να ειδωθούν και να ερωτευτούν τρελά υπήρξε ένα και το αυτό. Εκείνη είχε τους κοπτήρες μακριούς και ακονισμένους. Εκείνος είχε το δέρμα μαλακό και απαλό: ήταν καμωμένοι ο ένας...

Η στιγμή όταν, μετά από πολλά χρόνια Στέκεσαι στο κέντρο του δωματίου σου, Σπίτι, δύο στρέμματα, τετραγωνικό μίλι, νησί, χώρα Ξέροντας τελικά το πώς έφτασες εδώ, Και λες,...

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα’ ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών, που δεν...

Τώρα αρχίζω να σε θαυμάζω πάλι με διαφορετικό τρόπο.   *Φθινοπωρινή Σονάτα (1978)

«Καθρέφτη μου, σ’ εσένα μιλάω εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν Χάθηκαν απ’ τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με...

"Οι προσλαμβάνουσες αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν, όλα αλλάζουν." Το μαγαζί που δούλευες, ακόμα και το χρώμα στο φουστάνι. Και πόσοι άνθρωποι άραγε πεινάνε και χορταίνουνε με ξηροκάρπια; Πόσοι άνθρωποι...

Τηρώ, Χρέος, το κατά δύναμιν τις εντολές σου τα δύσκολα Πρέπει σου.   Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις αλλά όρκο δεν παίρνω μια και έχουν την άνεση να παραβαίνουν εν κρυπτώ.   Αλλά τις...

Πες μου λοιπόν, τι φως έχουν τα χέρια σου και σκοτεινιάζουν έτσι εκείνο που προστάτευα από σένα και κρατούσα και ήμουν;   *Συλλογή || (2012), Εκδόσεις Ερμής.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία το ραντεβού μας η ώρα μία Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τα μαύρα μάτια σου το μαντήλι την...