Ετικέτα: Τάσος Λειβαδίτης

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα...

Φθινόπωρο ήσυχο, αφηρημένο – τα φύλλα θα ’λεγες πέφτουν από μιαν άλλη ζωή και μόνο τα χρυσάνθεμα επιμένουν, σαν τις πλάνες μας. Είμαι μόνος,...

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα...

(απόσπασμα) Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό,εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας, αυτό το σώμα...

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου, μη χάσεις το θάρρος σου. Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ‘χει καρδιά. Μα η...

Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπούσε επίμονα, εγώ αργοπορούσα ν' ανοίξω, απολαμβάνοντας όπως πάντα την αγωνία μου. Όταν άνοιξα ένας νέος στεκόταν έξω. "Είσαι ο Αρθούρος Ρεμπώ απ΄τη Σαρλεβίλ,...

Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ’ [τον εαυτό τους, δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, [γδαρθήκανε σαν δύο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή αλλό [φρονες, ματωμένοι βγάλανε...

Τιμήθηκε με: Το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979). Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Κινέζικα, Σουηδικά, Σερβικά, Ουγγρικά κ.α. Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988 αφήνοντας μας ως κληρονομιά, πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές-θησαυρούς.

Φύλλα ημερολογίου Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες, Τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα, Σε όνειρα Αλλά...