Ετικέτα: Τίτος Πατρίκιος

Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα πρόβλεψα. Συναντηθήκαμε σαν ξένοι.   Ίσως να γίναν όλα έτσι επειδή τα πρόβλεψα.  

Υμνώ τα πόδια που δεν αγγίζουν λες τη γη σαν να ήσανε αέρινα, τις γάμπες σαν σπαθιά που σκίζουνε στα δυο και το πιο βαθύ σκοτάδι τ'...

Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου να οσμιστώ δροσερές και...

Ο ύπνος λύνει τα σώματα τ’ αλαφρώνει τα μετεωρίζει λευτερώνει κρυφές δυνάμεις ανομολόγητες επιθυμίες αισθήσεις απαγορευμένες Ο ύπνος δεν μπόρεσε ποτέ ούτε την πιο επιπόλαια συνουσία ν’ αντικαταστήσει.

«Δεν υπήρξα ποτέ ο άνθρωπος που είμαι. Ολόκληρη τη ζωή μου μάθαινα για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι...

Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες όσο...

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις Δεν είμαι μόνο αυτός που θα 'πρεπε να μάθεις   Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη...

Ο πόνος να ΄ναι πρόσκαιρος κι η αγάπη να ΄ναι αιώνια    

(Aπόσπασμα)   Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια,   δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Άχρηστο μέσα στη μνήμα τ’ όνομά σoυ Χωρίς τους φθόγγους που το ζωντάνευαν Σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού Όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.