Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ἂν μποροῦσες νὰ ἀκουστεῖς θὰ σοῦ ἔδινα τὴν ψυχή μου νὰ τὴν πᾶς ὡς τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου. Νὰ τὴν κάνεις περιπατητικὸ ἀστέρι ἢ ξύλα ἀναμμένα γιὰ τὰ...

__________________________________________________ Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του Γύρω απʹ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες Ενώ η...

__________________________________________________ Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο...

Οι καμινάδες χέρια ικεσίας στο Θεό της σιωπής· η πολιτεία προσεύχεται μες στη νύχτα.    

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό. Στη γειτονιά μας, καπνίζει ένα φουγάρο κι εγώ, σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο και σαν καφέ πικρό.     Άδειοι οι δρόμοι,...

Σήμερα οδηγώ πολύ νευρικά  και με μεγάλες ταχύτητες την πολυθρόνα μου. Ήδη έχω σπάσει τρεις φορές  το φράγμα του νέφους.  Έχουν σακατευθεί, έχουν σκοτωθεί πολλοί σωσίες μου. Έμεινα μόνος....

Άνοιξε διάπλατα το κορίτσι, γέμισέ την με αέρα: ορίστε η πρώτη βάρκα. Στην αρχή είναι μόνο ένας, πάνω στη βάρκα για έναν, ροζ ώμοι χαστουκίζουν τον άνεμο. Άλλη βάρκα...

Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά, Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος, Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα. Δὲ θά ῾χεις...

Πλέουμε πάνω σ’ ἕνα ἀπέραντο πτῶμα. Μὰ δὲ βουλιάζουμε, γιατί δὲ συμβιβάζεται ἡ ἀναπνοή μας μὲ τὴ μπόχα του δὲ συμβιβάζονται τὰ πόδια μας μὲ τὴ λάσπη...

Γράφω απόψε ανεπίσημα, Μαρία. Κρυφά από τα δάχτυλά μου. Αν το μάθουν, θα κλειστούν στις τσέπες μου παντοτινά. Είναι περίεργη αυτή η Κυριακή. Η Έλσα...