Γράφω απόψε ανεπίσημα, Μαρία. Κρυφά από τα δάχτυλά μου. Αν το μάθουν, θα κλειστούν στις τσέπες μου παντοτινά.
Είναι περίεργη αυτή η Κυριακή. Η Έλσα σερβίρει παστίτσιο μ’ ένα ακρωτηριασμένο κερασάκι στην κορυφή της μπεσαμέλ.
Ο Σπύρος επιμένει πως η τζαζ του φέρνει υπνηλία.
Η Χαρά υποφέρει στο διπλανό δωμάτιο. Χωρίς να ξέρει γιατί. Κλαίει, μια ώρα την ημέρα, για να κρατά τη θλίψη της σε φόρμα.
Σ’ αγάπησα τρείς φορές μέχρι το μεσημέρι. Μετά αφέθηκα, στην ηδονή της μοναξιάς. Μ’ αρέσει πού και πού να κρατώ παρέα στον εαυτό μου.
Κυριακή απόγευμα. Κάθε εβδομάδα το ίδιο λάθος.
Στο επάνω πάτωμα, ο χρόνος θερίζει αδιακρίτως. Ρυτίδωσε το πιάνο των γειτόνων. Οι νότες κατεβαίνουν γερασμένες. Ό,τι αγγίζουν γεμίζει λύπη. Ό,τι έχω αγγίξει, μου λείπει. Αν συνεχίσω έτσι, θα ξοδέψω όλη μου τη νοσταλγία σε ένα απόγευμα.
Στην γκαρσονιέρα του ισογείου είναι κιόλας Δευτέρα.
(Από την ποιητική συλλογή “Σουίνγκ με τ’ άστρα”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κατέχει πιστοποίηση στο σύστημα γραφής Braille και παρακολουθεί σεμινάρια στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και το ραδιόφωνο. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τους περίπατους, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του ελληνικού καφέ από την κούπα της μαμάς της.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την πηγαία ευγένεια, τις ευχές, τις πράξεις που έχουν ένα τεκμήριο αγάπης μέσα τους, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό, τα βλέμματα που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα φωτογραφικά για να δείξουν την λάμψη τους.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
