Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το...

Ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ ξεδίπλωσε τὸ μαῦρο πανὶ πλατιὰ καὶ τέντωσέ το ἄνοιξε τὰ μάτια καλὰ στύλωσε τὰ μάτια προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο πανὶ ξεδιπλώνεται ὄχι...

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη, κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα. Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι, το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω ήρχονταν η φωνές...

Δεν είναι εύκολο να εκφράσω την αλλαγή που επέφερες. Αν είμαι τώρα ζωντανή, ήμουν νεκρή τότε, αν και, όπως μια πέτρα, αυτό δεν μ` ενοχλούσε, να μένω...

Βλέπεις αυτά τα χέρια; Έχουν μετρήσει τη γη, έχουν ξεχωρίσει τα ορυκτά από τα δημητριακά, έχουν κάνει ειρήνη και πόλεμο, έχουν καταρρίψει τις αποστάσεις όλων των θαλασσών και ποταμών, κι...

Η αποστολή μου τέλειωσε κι ακόμη αργοπορώ. Αμφίρροπος ακόμη στέκω στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου. Ζητάς ν’ ακολουθήσεις τη σκιά μου που χάνεται μέσα στο φως σαν...

Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε...

Το στόμα σου φύτεψε μ’ εκείνο το φιλί στο δικό μου ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, κι οι ρίζες τους τρων την καρδιά μου. Είταν φθινόπωρο. Ο άμετρος ουρανός άρπαξε με...

Ὁ ταχυδρόμος, σέρνοντας στὰ βήματά του τὴν ἐλπίδα μου μοῦ ῾φερε καὶ σήμερα ἕνα φάκελο μὲ τὴ σιωπή σου. Τὸ ὄνομά μου γραμμένο ἀπ᾿ ἔξω μὲ λήθη. Ἡ διεύθυνσή...

Ἔτσι μὲ σύντριψε τὸ Φῶς, γιατὶ εἶδα πρὸς τὸ Φῶς καὶ γιατὶ μέθυσ᾿ ἀπὸ Ζωή, μ᾿ ἔχει συντρίψει ἡ Ζωή. Ἐπειδὴ στράφηκα κι ἐγώ, μ᾿ ὅλη...