Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ίσως περίμενες να σού μιλήσω για τον έρωτά μου μα το χαλάζι που ’πεφτε στις στέγες είταν σαν τ’ άρβυλα των νεοσύλλεκτων που τρέχουν για τη σύνταξη. Απ’ τις...

Γιατί στο βάθος δεν έμεινε κανείς με την επιθυμία νομίζοντας την τρέλα πιο σκληρή απ΄τη μνήμη, την απειλή τους πιο απρόσιτη απ΄το φόβο κι είπαμε πως αυτό...

Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος, άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω και να σου είμαι πάντα υποταγμένος. Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος, τ’...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες...

Αχ να φιλούσα τα δυο χείλη σου, τα πορφυρά σου χείλη, τόσο, τόσο τρελά και τόσο αχόρταγα, που απ’ τα φιλιά να τα ματώσω...   Να τα ματώσω τα...

Εκεί θα τα βρεις. Κάποιο κλειδί Που θα πάρεις Μονάχα εσύ που θα πάρεις Και θα σπρώξεις την πόρτα Θ’ ανοίξεις το δωμάτιο Θ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φως Ζαλισμένα τα...

Η υφή των μεθυσμένων. Ανάθεμά την. Πέρασαν δύο χρόνια κι ακόμα τρικλίζουν τα δάχτυλά μου από το άγγιγμα. Θυμάμαι σαν τώρα εκείνη τη Δανάη. Ξύπνησε σε λευκό ανοιξιάτικο φουστάνι. Παράταιρη ως...

Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος πέφτει απάνω στη ζωή μου. Κάθ' ελπίδα μου, κοιμήσου. Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου. Τίποτε δε βλέπω πια, χάνονται όλα μες στη λήθη το καλό και το...

Τούτο το μικρό δωμάτιο διαφυλάττει ακόμα τους ωραίους ανέγγιχτους τόπους σου Και κατοικεί το φως από το βλέμμα σου παιδί μου-μαύρο κρίνο μου Και ο λευκός καπνός και το κενό στα στήθη...

Έβρεχε δίχως λόγο όλη τη νύχτα. Έκλαψα – χόρτασε η ψυχή μου. Σ’ έφερα πιο κοντά. Κράτησα επιτέλους τη μορφή σου.   Χαράζει τώρα στις μηλιές κείνο σου το χαμόγελο. *Από...