Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Όταν μπορώ χωρίς να σε ρωτήσω πετάω πράγματα μικρή αξίας που κάποτε θα σε θυμίζουν.   Έτσι κι αλλιώς εφόσον ζεις αν σου ‘λεγα το λόγο θα ‘χες συμφωνήσει.   *Από τη συλλογή Βαθέος γήρατος,...

Ι Οἱ μέρες μου ὅλες λάθος μετρημένες σὲ τσακισμένα δάχτυλα καὶ καταφαγωμένα καθὼς χυμοῦσε πάντα πάνω μου τὸ λυσσασμένο τίποτε τῆς ζωῆς   Δὲν ἔχω χρόνο πιὰ μὲ ἐγκαταλείπουν οἱ πράξεις...

Δε με κατάλαβες ̇ όλη τη νύχτα ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα, πάλευα-όλη νύχτα. Ο αγέρας επέμενε. Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου σαν δυο φύλλα...

Ι. Τὸ σῶμα -λέει- στὴ γενική: τοῦ σώματος καὶ γενικὰ τὸ σῶμα ἄλλη λέξη πυκνότερη δὲν ἔχω παίρνω τὴ νάϋλον σακούλα μπαίνω στὰ λαϊκὰ ἑστιατόρια μαζεύω ψαροκόκαλα γιὰ τὶς ἄγριες γάτες τῆς...

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη γράφεται μ’ έψιλον και γιώτα. Λείπεις – κι όλος ο κόσμος λείπει. Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.   Φωνή που ξεμακραίνει, τρέμει φωνή ίδια βουνό...

Οι εποχές που αλλάζουν συνήθειες Επηρεάζουν στο δέρμα Κι όταν κλείσεις τα μάτια σου πιο πολύ το αισθάνεσαι Πως θ' αλλάξεις τοπίο Αφού πρώτα οι κινήσεις αδιόρατες στο...

Λοιπόν σφίξε με στη αγκαλιά σου Φίλησέ με Φίλα με πολύ Αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά Τώρα που ζούμε φίλα με  

Σκουπίζω τις παλιές φωνές από το τηλέφωνο. Μετά κουρδίζω τη συσκευή — ακόμα μπερδεύω το τηλέφωνο με ρολόι — Βγάζω το δέρμα μου και κάνω ένα ζεστό μπάνιο για...

Πάρε με στην αγκαλία σου Και σφίξε με. Δεν χρήζουν όλα στην ψυχή μας ανάλυσης μόνο να μ’ αγαπάς.  

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο...