Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Του είπα πως έπρεπε να κρυφτώ. Εκείνος απάντησε πως έτσι είναι, Πως πρέπει να κρύβουμε τα μάτια. Και του είπα πως έπρεπε να κοιμηθώ. Εκείνος απάντησε πως έτσι...

(Somewhere I have never travelled)   κάπου που δεν ταξίδεψα ποτέ, πρόθυμα πέρα από κάθε εμπειρία, τα μάτια σου έχουν τη σιωπή τους: στην πιο λεπτή σου χειρονομία...

Δώσ’ μου το χέρι σου Κάνε χώρο για μένα Για να σε οδηγήσω Και να σ’ ακολουθήσω Πέρα απ’ αυτή τη λύσσα Της ποίησης. Άσε τους άλλους να ’χουν Την ιδιαιτερότητα Των...

Δε σε γνωρίζω εσένα που μου λείπεις δεν είσαι εσύ η ανάμνησή σου ούτε το χτύπημα στην πόρτα ούτε το αλάφιασμα στον ύπνο ούτε- ξέρεις τι ώρα είναι για...

Δε μας νοιάζει τι θα αφήσει το φιλί μας μέσα στο χρόνο και στο σκοτάδι   Αγγίξαμε το μέγα άσκοπο που δε ζητά το σκοπό του.   Ο Θεός πραγματοποιεί τον εαυτό του στο...

Τώρα δεν ονειρεύομαι τις νύχτες, κι όταν σε σκέφτομαι σου απευθύνω ένα βουβό σονέτο κι ένα κρίνο.    «Μέσα και έξω», (2014)

H Ανάσα σου, είναι αυτή που τώρα αναβιώνει και μου θυμίζει πόσο καυτή ήταν· η απώλειά της με παγώνει εναντίον μου σ’ αυτό όλο το σύμπαν, περνούσε από το...

Αγάπη αγάπη μόνο η πάχνη του πρώτου άστρου- άσε να σου μιλήσω. Αγάπη δεν φοβάμαι πια. Σ’ αγαπώ. Άσε ν’ ακουστεί η φωνή μου πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων πέρα...

Άραγε πώς γεννιέται από ένα τίποτα η επιθυμία; Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας, ο έρωτας πως αλλάζει σε μακρινή ανάμνηση; Άραγε πως μπορεί η ανάμνηση να σβήνει μες στο τίποτα;  

 Αν μπορούσα να σταματήσω κάπου Αυτή τη δημόσια διαδρομή φαντασμάτων Ανάμεσα μας Θα σταματούσα εσένα Στο σημείο εκείνο Που σταματάς εμένα   Που λες χωρίς Και εννοείς μαζί     Αλλά δεν ακούγεται     *Ποίηματα στη Μαρία,...