Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

ευτύχησα ―κατά τον ρουν της ζωής μου― να γνωρίσω πλήθος ανθρώπων τέλειων όσο κι αλάνθαστων     ίσως τώρα να ήσανε κάπως υπέρ το δέον αυστηροί ίσως ―πώς ναν το πω― λίγο...

Φάνηκε η παλιά εξέδρα, ξύλο στο μάτι της θάλασσας.   Ομίχλη με γλάρους στ’ ανοιχτά λαδοφάναρα στην παραλία στους βράχους νεκροί πιλότοι θα μαζεύουν τις πυξίδες τους, κομμάτια από σπασμένα...

Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο...

Τι είναι το στόμα σας για εμένα; Κύπελλο θυμιάματος θλίψης, Δέντρο φύλλων κοφτερών, Εν’ ανυπόμονο ψηλό καράβι, Φαρέτρα έξοχων βελών. Τι είναι το στήθος σας για εμένα; Λουλούδι νέας προσευχής, Ποίημα...

Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να περάσουν οι παλιές μέρες οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν...

Δεν έχω γράψει ποιήματα μέσα σε κρότους μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου. Την μιαν ημέρα έτρεμα, την άλλην ανατρίχιαζα μέσα στο φόβο, μέσα στο φόβο πέρασε η ζωή μου. Δεν έχω...

|16 Aυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994|   Αν δε σε ξαναδώ ποτέ θα σε κουβαλώ πάντα μέσα μου - κι έξω - στα ακροδάχτυλά μου  και τις γωνίες του μυαλού...

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ʽρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε...

Αδέξια, με χοντρή βελόνα, με χοντρή κλωστή, ράβει τα κουμπιά στο σακάκι του. Μιλάει μονάχος:   Έφαγες το ψωμί σου; κοιμήθηκες ήσυχα; μπόρεσες να μιλήσεις; ν’ απλώσεις το...

Τα νέφη απλώνουν τα φιδίσια χέρια τους Και ψαύουν τους θύλακες των βουνών Στιγμιαίες φωταψίες Βροντές Και βρυχηθμοί παράξενων θηρίων Ακούγονται μέσα στις σκοτεινές φωλιές τους   Μα είναι απλώς η...