Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω. Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως. Ενώ,...

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου ό, τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω όλες οι ικανότητές μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής με προφυλάσσουν από...

…Αυτές οι εκβολές των ματιών σου πνιγμένες μες σε γαλανά συρματοπλέγματα για να μην έρχονται ποτέ ως εμάς τ’ αγκάθια της λύπης σου μα μόνο ο αχνός...

1 Σκιές της λευκής ημέρας κόντρα στα μάτια μου. Δεν βλέπω Τίποτα εκτός απ΄ το λευκό: Ο χρόνος λευκός, η ψυχή ελεύθερη απ΄ την ταραχή και το χρόνο. Λευκότητα των...

Εμένα κοίταξε το πουλί. Το ρολόι σταμάτησε Έχω μια πέτρα δική μου πλάι στη θάλασσα – λέει. Έχω τις στέγες με το μέρος μου. Γι’ αυτό είναι...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά   Κι...

Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά, να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου, γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος, και παν περίπατο όλα...

Πρέπει ν’ αλλάξεις. Πρέπει ν’ αλλάξεις σχήμα στο σώμα σου να διαιρέσεις το σώμα σε μια ροή πιθανοτήτων μες στη ροή των εποχών μέσα στον χρόνο να βρεις απλώνοντας...

Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόποτὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβιμὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα:τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου.Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλατὰ...

Στὴ πολυαγάπητη, στὴ πιὸ ὄμορφή μου ποῦ φῶς γεμίζει μου τὴ καρδιά, στὸ ἀθάνατο εἴδωλο, στὸ σεραφείμ μου, ἕνα μου «χαῖρε» παντοτινά!   Δρυσοξεχύνεται μέσ᾿ στὴ ζωή μου σὰν ἕνα...