Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Αυτή η ξανθειά που μόλις έχω γδύσει σίγουρα έχει αγγίξει την αλήθεια. Όχι με τα λεπτά της δάχτυλα αλλά με τα στήθια.   Ψηλαφώ τις θηλές της και το...

Σας αντάμωσα κι όλο το παρελθόν της έμπειρης καρδιάς, ζωντάνεψε ξανά. Τα ωραία χρόνια θυμήθηκα, ζεστάθηκε η καρδιά μου…   Σαν ενός ολόγιομου φθινόπωρου τυχαίες μέρες και ώρες, που αίφνης μυρίζει...

Κάποτε το λευκό κουράζεται και υποκύπτει στον κλοιό του μαύρου.    

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη. Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή, τὴν τεμαχίσαν...

Aπορούν κάθε φορά οι ξενοδόχοι που ζητώ μονόκλινο δωμάτιο στην πρόσοψη. Mε κοιτάζουν σαν ν’ απαιτώ θάνατο με θέα.   Έβαλα ενέχυρο τη θάλασσα κι είπα να κάνω φέτος...

Δε σε κάλεσα – μόνη σου Πλησίασες. Κάθε βράδυ – η μυρωδιά της μέντας, Το στενό κι οδοντωτό φεγγάρι, Η ηρεμία και το σκοτάδι.   Η Σελήνη ανέβαινε από μακριά, Σαν...

Θα ξαναγυρίσουμε Όταν οι ελιές θα ντύνουν στο χρυσάφι τα γέρικα όνειρά τους Όταν τα μελτέμια θα κινούν να χαϊδέψουν τις εφήμερες πεζολογίες του νησιού Όταν δυο...

Ήσουν εκείνο το μακρινό σικελικό φλάουτο Που πονά τη σκέψη μας ακόμα και τώρα. Ήσουν οι νότες Μίας απόμακρης ευφάνταστης θλίψης Που κάποιοι ελάχιστοι έβρισκαν όμορφη.   *Mετάφραση: Σπύρος Θεριανός

Ίσως απ’ αυτές τις μέρες Τρομερές όπως η αιχμή της λόγχης Όταν οι αιώνες θα ‘χουν άσπρα γένεια Δεν θα μείνουμε παρά Εσύ Κι εγώ   Να σε κυνηγώ Από πόλη σε...

Σου αρέσω; ρώτησα το μπλε σακάκι. Καμία απάντηση. Σιωπή αναπήδησε απ’ τα βιβλία του. Σιωπή έσταξε απ’ τη γλώσσα του και κάθισε ανάμεσά μας κι έφραξε το λαιμό μου. Έσφαξε την...