Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας
Μόνον δια της λύπης, Βύρων Λεοντάρης
Δε σε γνωρίζω εσένα που μου λείπεις
δεν είσαι εσύ η ανάμνησή σου
ούτε το χτύπημα στην πόρτα ούτε το
αλάφιασμα
στον ύπνο ούτε-
ξέρεις τι ώρα είναι για...
Ωδή Πρώτη, Αλκιβιάδης Μαλλίδης
Είμαι όλος το σώμα σου
Το κοραλλένιο φιλί σου όλος
Είμαι το στόμα που φίλησες
Κι έγινε στόμα σου
Είμαι τα πόδια που άνοιξα
Με ένα φύλο που πια...
Όταν Έρχεσαι, Magia Angelou
Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος,
Κάνοντάς μου νόημα
Σε αλλοτινά δωμάτια,
Όπου στέκουν οι αναμνήσεις,
Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί,
Μία σοφίτα, συναντήσεις
Ημερών τόσο λιγοστών,
Μπιχλιμπίδια κλεφτών φιλιών,
Ψευτοκοσμήματα από...
Το κορίτσι στο τζάμι, Κώστας Μόντης
Πολύ μ’ απασχολεί αυτό το κορίτσι
που ακούμπησε τ’ απόγεμα
το πρόσωπο στο τζάμι
και κάρφωσε το βλέμμα στον δρόμο
χωρίς να βλέπει,
και προσήλωσε την προσοχή στον δρόμο
χωρίς...
Τα πουλιά δέλεαρ του Θεού, Νίκος Καρούζος
(αποσπάσματα «Διαλόγων»)
1
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -—
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένους κροτάφους απ’ την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είναι...
Το Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης
(απόσπασμα)
Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν...
Έρωτας, Τάσος Λειβαδίτης
Οι αστράγαλοί σου δυό μικροί, μικροί
ανθισμένοι τάφοι όπου μέσα τους είναι
θαμμένη για πάντοτε η καρδιά μου.
Εκδοχές του τέλους, Αργύρης Χιόνης
XV
Ανάμεσα στα δάχτυλά μου,
και στη σάρκα σου
όσο σφιχτά κι αν σε κρατώ,
τρυπώνει ο χρόνος.
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, Γιάννης Ρίτσος
(Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη
γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ' έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει
φως. Απ' τα δύο παράθυρα μπαίνει ένα...
Του Έρωτα, Γιάννης Υφαντής
Του έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
μεταλαβιά
αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου...