Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

υπάρχουν οι έρωτες που πέθαναν στην ώρα τους και είτε διάβηκαν την πόρτα και γίνηκαν αγάπη ή πάλι αστόχησαν και χάθηκαν στη λήθη   μα υπάρχουν και Εκείνοι...

Παράξενο πολύ, γιατί όσο ένα ανοιξιάτικο σύννεφο έμεινε, όσο χρειάζεται για να ειπωθεί ένα αντίο. Υπέροχο μνημείο. Διάχυτος σαν μυρουδιά, απροσδιόριστος σαν το άπειρο, βλέμμα σάμπως σ’ ατέλειωτη νύχτα. Μπροστά μας...

Όταν γδυθείς είσαι απλή σαν ένα από τα χέρια σου. Είσαι γλυκιά και στρογγυλή και διάφανη κι ωραία και απαλή και μια σταλιά και μια χουφτίτσα χώμα.   Όταν γδυθείς είσαι...

Γέλα στη νύχτα, στη μέρα στο φεγγάρι, γέλα στις στριφτές στράτες του νησιού, γέλα σ’ αυτό το άγαρμπο αγόρι που σ’ αγαπά, μα όταν ανοίγω τα μάτια και τα κλείνω, όταν...

Μου λείπει ένα σύμφωνο για να γράψω σωστά το όνομα σου. Μια πρόθεση για να καταλήξει το φιλί στα χείλη σου. Κι ένα φωνήεν για ν’ ανοίξω το κουμπί...

Έχουμε πολύ ταξιδέψει το σώμα σου κι εγώ έχουμε φανταστεί όσα ένα σώμα κι ένα εγώ μπορούν να φανταστούν.   Το σώμα μου κι εγώ έχουμε ονειρευτεί το σώμα σου σε στάσεις πού...

Η αποστολή μου τέλειωσε κι ακόμη αργοπορώ. Αμφίρροπος ακόμη στέκω στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου. Ζητάς ν’ ακολουθήσεις τη σκιά μου που χάνεται μέσα στο φως σαν...

Γιατί τόσα Μνημεία στον Άγνωστο Στρατιώτη κι ούτ’ ένα στον Άγνωστο Άνθρωπο; Εμείς πού θα βάνουμε τα στεφάνια μας;  

Μέσα σ’ ένα χρυσό κύκλο το κεφάλι του   πάνω του πέφτει χιόνι   το στόμα του βγάζει πύρινες πληγές άγριες τον κυνηγάνε ανεμώνες   μία γαλάζια βέργα απλώνεται επάνω του   γύρω πετούν μικροί μαύροι σταυροί...

Είμαι όλος τα μάτια σου Η σκοτεινότητα και το ανίσκιωτο   Είμαι το απόμακρο βλέμμα Που καθώς έχει αποκοπεί από την καρδιά σου Δεν μπορώ να εξακριβώσω Αν έχει σώσει...