Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Με τις παλάμες μου τις ένοχες στο πρόσωπο, ούτε μπορώ να κρύβομαι, ούτε και να βαδίζω. Αυτά τα άσπρα χέρια εξίσου είναι γνωστά. Κ’ έψελνα κάποτε τις...

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου καυτό σακατεμένο μου διαμάντι γυμνό κορμί της θάλασσας που έπαιξες χορδές του αέρα μέσα στα μαλλιά μου   Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου ηλεκτρισμένα μάτια...

Στην αρχή, ήταν μια γυναίκα και ένας άντρας. Κάθισαν αντικριστά στο τραπέζι. Ήπιαν. Κάπνισαν. Ήπιαν. Ήπιαν. Και είπαν ότι μίλησαν για όλα. Αργότερα, έφυγαν, για λίγο. Στο τέλος, ένας...

Ζούμε αλλού και κάπου αλλού υπάρχουμε αλλού κι αλλιώτικα μιλάμε και αγαπάμε αλλού είναι η σκέψη μας κι ολόκληρη η ζωή μας κι όμως εδώ σ’ αυτό...

Υπάρχω, για να σ’ αγαπώ μονάχα   και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω. Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,   όπως το αίμα που κυλά στις...

 (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985) ___________________________________________________ Το γλωσσάριο των ανθέων ___________________________________________________   νυν ή αεί; αεί αυτόν ή άλλον; αυτόν εσένα ή άλλον; εσένα το άλφα ή το ω μέγα; το άλφα την εκκίνηση ή...

Ανάβαλες την τελευταία πάντα μέρα τη φυγή σου Είχαμε μέσα κι οι δυο μας βαθιά τον πανικό του χωρισμού. Νοσταλγούσαμε τόσο να χαρίσουμε τις αβέβαιες πλάνες...

Σας αγαπούσα: και ίσως ακόμα η αγάπη μου δεν σβήστηκε εντελώς απ’ την ψυχή μου· αλλά αυτό εσάς, να μη σας ενοχλεί· τίποτε εσάς δεν θέλω να...

Στην πρώτη επαφή που είχαμε, μιλήσαμε όπως δυο ξένοι για πράγματα διάφορα σχεδόν. Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο, με κάποια στη φωνή μας διαφορά, ένα χρωμάτισμα. Ώσπου στην...

Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν ένα κόκκινο, κατακόκκινο ρόδο   Που είναι φρεσκοανθισμένο τον Ιούνη. Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν μια μελωδία,   Που ‘ναι παιγμένη σε...