Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις, Ακόμα και με τις θαυμαστές. Για τις θαυμαστές βάζουμε τα δυνατά μας · Μερικές φορές μαζεύονται σαν έντομα Κι αφήνουν όχι ένα...

Σ’ ένα χωράφι είμαι η απουσία του χωραφιού. Πάντα έτσι συμβαίνει. Όπου κι αν είμαι είμαι αυτό που λείπει.   Όταν περπατώ χωρίζω τον αέρα και πάντα ο αέρας εγκαθίσταται για να γεμίσει τα διαστήματα όπου πριν...

Ω, πόσο ήταν ωραίος έτσι, φιλημένος απ' το θάνατο, λίγο μετά από το σπασμό, λίγο πιο πριν από τη σήψη. Κλειστά τα μάτια και μισάνοιχτα τα χείλη του, λίγο μετά...

Σε θάβω και κλαίω κουρασμένη φωτιά Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω μπορώ να πετάω με δυο...

Θέλω να γράψω ποιήματα ηλιόλουστα επάνω στα ακρογιάλια των χεριών σου Θέλω να γράψω ποιήματα αχτένιστα επάνω στο αχτένιστο κεφάλι σου Θέλω να γράψω ποιήματα αδέσποτα Μισολιωμένα στο κατάξανθό...

Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια – να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε με μια σφραγίδα μοναξιάς στο μέτωπο. Μα ζωγραφίστηκες εσύ στα βλέφαρά μου με...

Χωρίζω, αφού είναι ένα ψέμα πια στη ζωή μου η ύπαρξη του μέλλοντος. Από το μέλλον χωρίζω. Ξέρω τα πάντα κάτω απ’ την τεράστια σκιά του θα...

Μερικές φορές θα ήθελα όσο γέρος είμαι, άλλο τόσο να ήμουν έμπειρος ή έστω όσο έμπειρος είμαι, άλλο τόσο να ήμουν έξυπνος ή τουλάχιστον όσο έξυπνος είμαι, άλλο τόσο...

Αυτές οι νότες που σας στέλνω με την άνωση δεν έχουν πια κανένα μα κανένα μουσικό ενδιαφέρον. Απ’ τον καιρό του ναυαγίου που αργά μας σώριασε τους δύο ως κάτω στο...

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω. Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω. Κι άρχισα να φοβούμαι μη...