Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω. Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω. Κι άρχισα να φοβούμαι μη...

στὸν ποιητὴ Θανάση Παπαθανασόπουλο     Ὁ ἥλιος μοιράζεται σὲ κομμάτια μέσα στοὺς ποιητές. Εἶναι τὸ ἀντίδωρο ποὺ ὁ Θεὸς διανέμει στοὺς ἐντολεῖς του.   Συμμετέχουμε στὴν ὑπόθεση τοῦ φωτός.   Ἐνῶ φτιάχνουν...

Στη νύχτα θα μπούμε για να κλέψουμε ένα κλαδί ανθισμένο.   Θα περάσουμε τον τοίχο, στον ερεβώδη ξένο κήπο, δυο σκιές μες στο σκοτάδι.   Ακόμα δεν έφυγε ο χειμώνας, και ξαφνικά...

Θάναι μόλις είκοσι δυο ετών. Κι όμως εγώ είμαι βέβαιος που, σχεδόν τα ίσα χρόνια προτήτερα, το ίδιο σώμα αυτό το απήλαυσα.   Δεν είναι διόλου έξαψις ερωτισμού. Και...

(14 Ιανουαρίου 1912 - 22 Ιανουαρίου 1977) ανέβα κι αν δεν βρεις δρόμο, φτιάξε!   Πάντα ανέβαινε.   Ακόμη πιο ψηλά. Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.  

Ένας κήπος, ένα φεγγάρι ένα πουλί από φεγγάρι σε φωνάζουν. Έλα. Τα φύλλα ξεχάσανε το χρώμα τους. Μην αργείς. Σταχτί χρώμα, σταχτιά σκέψη, ξεχνάω να δω, ξεχνάω να πάω — πού...

Ανήκω πλέον σ’ όλα τα Ταμεία∙ πληρώνω Φόρο Καθαράς Προσόδου, Ταμείο Αρωγής, Ταμείο της Προνοίας, Υγειονομική Περίθαλψη, Έκτακτη Εισφορά, Μετοχικό Ταμείο, για δυο λόγους, Ταμείο της Συντάξεως, Ταμείο Ασφαλείας. Τώρα...

Τώρα εδώ, στης τύχης τα γραμμένα, ποιος θα μας πει τι ήταν όλο αυτό· δεν έχει δρόμους για να ονειρευτώ, κατώφλι να κρυφτώ λίγο από μένα.   Τώρα που...

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι και δεν ακούσανε των παλιών τις...

Δεν τρέμει, δεν ονειρεύεται πως είναι τάξη δεν ξέρει από φαντασμαγορίες ούτε αποθέωση γνωρίζει ο ασβός στο χιόνι είναι το πεπρωμένο