Ετικέτα: Βαγγέλης Ρουσσάκης

Δεν έχω κρύψει τα πάντα μέσα μου υπάρχουν λέξεις που δεν γίνεται να κρυφτούν και αισθήματα που όσο και να τα σκάψεις εκείνα πάντα θα ψάχνουν το...

Στον Φ. Γ. Λόρκα Δεν σε αγγίζει ούτε η καλοκαιρινή δροσιά ούτε το κύμα στο ακροθαλάσσι ούτε τα ρόδινα μάγουλα ούτε και το λινό μαξιλάρι μιας Κυριακής Για σένα δεν...

Τις φωνές Τις έγραψα για μιαν πεποίθηση Καθώς θυμάμαι τα ανεπαίσθητα Δειλινά υπό το αδόκιμο των στιγμών Κύμα ή βράχος σε μια γη Κάποτε δική μου Όχι πια Τα γραπτά μου...

Στον Φεντερικο Γκαρθια Λόρκα   Αφέγγαρη νύχτα Η νύχτα που έφυγες Κι ονειρεύτηκες τόσο πολύ Τα όμορφα φεγγάρια Του Γουαδαλκιβιρ   Ανέπνευσες πρώτη φορά Στον κόσμο Κι άνθισε ο κόσμος Κόκκινος   Μία πάναστρη νύχτα Πανσέληνος ολοόιομη   Και αυτό...

φεύγεις; ξέρω πως ήταν αργά. μα πίστευα θα ανέτρεπα τα δεδομένα μου. τον συγκεχυμένο εαυτό μου, με τα πολλά του ζητούμενα. και τις ακόμα...

Είναι νύχτα ανιχνεύω τα δέντρα   Μ΄είχες ρωτήσει κάποτε για τα σιωπητήρια από που αναπνέουν τα πουλιά   Είχα απαντήσει κάτι απροσδιόριστο για τα σιωπητήρια   Είχα μεγαλώσει με τη σιωπή πέρα από τα απέραντα βουνά της...

Ένα δειλινό ανεξίτηλης λυχνίας ανήμερο μιας ακροστιχίδας έρωτος ανεπίλυτης, ανεξίθρησκης μουσικής σαν το ρήγμα σε ένα ηφαίστειο που γνώρισε πολλάκις την ομορφιά και επέμεινε στα αθρόα βλέμματα του κοριτσιού ο...

Όλα τα φώτα στο Παρίσι ανάβουν Κόκκινα, γαλάζια, κίτρινα Ισχνές εσοχές, αυτοκίνητα, μαγαζιά Ουρανοί απειρόχρωμοι, σαπφειρείς Εντυπωμένοι σε μια νότα άχρονου Αυθύπαρκτοι σαν πίνακες Του ίδιου θεού που έπλασε τον...

αύριο θα είμαστε άλλοι. θα μιλάμε λιγότερο. θα λέμε πιο πολλά. θα κοιμόμαστε σε φυσιολογικές ώρες. θα αγαπάμε με λογική και σύνεση. με το...

Θα 'ρθει μια μέρα Που θα κοιτάξουμε τον ήλιο Και θα είμαστε κύματα Σε παραλίες απανεμες (Νόμιζα πως ήθελε το πάντα μου. Κοίταξα τον κόσμο Κι ήμουν μόνος. Τόσο μόνος. Έχουμε μόνο...