(2 Σεπτεμβρίου 1901 – 3 Αυγούστου 1975)


 

Και τώρα να μ’ επιτρέψης φίλε μου να γενικεύσω.

Έχεις ευαισθησία, μια ψυχικήν ευγένεια και τάλαντο πιο δυνατό

απ’ ό,τι ο ίδιος φαντάζεσαι –

Και όχι μόνο στη φιλολογία.

Μονάχα ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι με τον εαυτόν σου για

ανάξια ανταλλάγματα

Φοβούμαι μη σε βλάψη σε όλα.

Άλλαξε λοιπόν αυτόν τον τρόπο –

Θα ‘ναι και αυτή η πράξη σου βαθμός επαναστατικός.

Να μην ξεχνάς πως είμαστε επαναστάτες.

Και επαναστάτες σαν και μας πρέπει ν’ αρχίζουνε την επανάσταση

από τον εαυτό τους.

Εμπρός λοιπόν και να μην φοβηθής τις πρώτες δυσκολίες

Ούτε την στάση εκείνων που δεν καταλαβαίνουν

Αλλοιώς φοβούμαι (και λυπούμαι γιατί σε συμπαθώ)

Πως πολλές σου πιθανότητες -τί λέγω- δυνατότητες

Θα παν χαμένες

Και θα ‘ναι αλήθεια κρίμα ενώ είσαι χορευτής

Αντί να λάβης μέρος στο χορό

Να σε πατάν τα πόδια των ανθρώπων που χορεύουν.

 


1934 – Προϊστορία ή Καταγωγή

εκδόσεις Άγρα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΦωνές / Antonio Porchia
Επόμενο άρθροFuoco Nel Fuoco / Eros Ramazzotti
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.