Για να νιώσεις το παν

Ακόμη

Και το δέντρο με την πρωραία ματιά

Της σαύρας και της κληματίδας

Το δέντρο τ’ αξιολάτρευτο

Τη φωτιά τ’ αδιέξοδο

 

Για να σμίξεις δρόσο και φτερούγα

Σύννεφο και καρδιά νύχτα και μέρα

Παράθυρο κι όποια να ’ναι χώρα

 

Για να καταργήσεις

Του μηδενικού τον μορφασμό

Που θα κυλήσει μεθαύριο στο χρυσάφι

 

Για να ξεκόψεις

Με τις μικροπρέπειες

Των θρεμμένων απ’ τους ίδιους των εαυτούς γιγάντων

 

Για να δεις όλα τα μάτια έτσι ωραία

Όσο κι εκείνα που ατενίζουνε

Θάλασσα που τα πάντ’ αφομοιώνει

 

Για να δεις τα μάτια ν’ αντικαθρεφτίζουνε

Μέσα τους πάλι όλα τα μάτια

 

Για να γελάς που κάποτε

Ιδροκόπησες ξεπάγιασες

Και πείνασες και δίψασες

 

Για να ’ναι και το να μιλάς

Όσο και να φιλάς

Γενναιόδωρο

 

Για ν’ αναδέψεις κολυμβήτρια και ποτάμι

Κρύσταλλο και χορεύτρια θύελλας

Χαραυγή και καρδιάς άνοιξη

Φρονιμάδες και πόθους παιδιάστικους

 

Για να δώσεις στη γυναίκα

Τη μοναχική και τη συλλογισμένη

Τη μορφή των χαδιώνε

Που ονειρεύτηκε

 

Για να ’ναι η έρημος μες στη σκιά

Κι όχι διόλου μες στη σκιά

Μου

 

Όλα ορίστε

Δίνω

Τ’ αγαθά μου

Όλα

Τα

Δικαιώματά μου.


 

*Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο“Τα Πρωινά”
Επόμενο άρθροΟ Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία, Οδυσσέας Ελύτης
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.