Γυναίκα, μήλο σάρκινο
και άρωμα από φύκια,
γυναίκα από πηλό και φως
κι ολόγιομο φεγγάρι,
τάχα ποια λάμψη σκοτεινή
βγαίνει απʼ τις κολόνες σου
και ποια πανάρχαιη νυχτιά
σε σένα αγγίζει ο άντρας;
Ένα τραγούδι από νερό
κι αστέρια είνʼ η αγάπη.
Είναι μια μάχη απʼ αστραπές
κι από πνιχτόν αγέρα.
Και καταιγίδες άξαφνες
είνʼ η αγάπη, αγάπη μου,
και νικημένα δυο κορμιά
από δυο στάλες μέλι.
Με τα φιλιά μου σεργιανώ,
γυναίκα, το άπειρό σου,
τις όχθες και τους ποταμούς
και τα μικρά χωριά σου,
ώσπου η φλόγα του έρωτα
από σοκάκια να τηνα
χιλιόγλυκα να ξεχυθεί
και στεναγμός να γίνει.
Ένα τραγούδι από νερό…
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
